woensdag 28 februari 2018

Finish


Na een lange radiostilte op de blog zijn we weer terug. Zoals veel van jullie weten zijn we inmiddels weer in Nederland. Onze laatste weken in India waren erg druk. Onze weken zaten vol met celebrations, sponsor onderhandelingen, het voorbereiden van ons afscheid, maar bovenal met volop genieten! Nu de tijd begon te dringen werd er eindelijk actie ondernomen en werden onze sponsorideeën één voor één realiteit. In onze laatste blog vroegen we jullie om het Haailand tripje mogelijk te maken en jullie hebben dit mogelijk gemaakt. Wij waren zo ontzettend blij toen we de jongens konden vertellen dat we daadwerkelijk naar Haailand gingen. De reacties van de jongens waren hartverwarmend. Wij willen al onze sponsors heel erg bedanken, ook namens de jongens. Zonder u hadden wij nooit zulke mooie projectjes kunnen realiseren. Het was ontzettend mooi om te zien hoe dankbaar en blij de jongens waren met alles wat ze kregen. #ditheeftumogelijkgemaakt  hieronder een foto reeks met alle resultaten.


Voordat er matrassen, kussens en klamboes waren. En de stapel met matrassen voor de jongens!


Na het sponsoren van de matrassen, kussens en klamboes

De gesponsorde sporttenues 

De gesponsorde water purifier 


Haailand foto's:











(Kleine side-note: het hekje voor de goot en het vangnet, waar we het over hadden in de vorige blog, hebben wij niet gesponsord omdat dit onder de onderhoudsplichten van de organisatie viel. Ook de kussens voor in de tv-room hebben wij niet gesponsord, deze konden namelijk gratis geregeld worden. In plaats hiervan hebben we planten gesponsord om de boel wat op te vrolijken en een fotocamera voor het vastleggen van speciale gebeurtenissen.)


Ook willen wij iedereen bedanken die ons post heeft gestuurd. Het was altijd super leuk om dit te ontvangen. Altijd fijn om te weten dat de mensen in Nederland aan je denken en je steunen. Eveneens willen wij iedereen bedanken die ons op een andere manier heeft gesteund of aan ons heeft gedacht! 


In onze laatste weken hebben we veel hoogtepunten meegemaakt, zo zijn we naar Haailand geweest, zagen we onze sponsorideeën realiteit geworden, hebben we nóg een keer pannenkoeken gebakken, twee verjaardagen gevierd, hebben we onszelf voor lul gezet door een liedje te zingen en hebben we het mooiste afscheid gehad dat we ons konden wensen... 

Ons hele India avontuur is zo'n mooie, liefdevolle, bijzondere, leerzame en uitdagende ervaring geworden. Iets wat we van te voren nooit hadden kunnen bedenken. Wij zijn enorm dankbaar dat we de mogelijkheid hebben gekregen om naar India te gaan. Deze ervaring zullen we voor de rest van ons leven meenemen en de herinnering aan deze tijd zal altijd hartverwarmend zijn. 
Hallo allemaal wat fijn dat je er bent ben je voor het eerst hier of ben je al bekend? Ja u hoort het goed ook wij kennen het bekende liedje van de luizenmoeder. Dit mag natuurlijk niet ontbreken bij onze re-integratie hier. De re-integratie gaat met ups en downs, maar we gaan onze draai natuurlijk wel weer vinden. Voor nu zijn we nog volop aan het nagenieten!


Nu er een eind is gekomen aan ons India avontuur zal dit hoogstwaarschijnlijk ook direct onze laatste blogpost zijn. Iedereen bedankt voor het lezen we hopen dat u het leuk vond!

Goodbye,

Nadia en Marloes


donderdag 11 januari 2018

Kunnen wij dit samen?


Met nog maar een maand op de kalender moeten we onze sponsor ideeën echt gaan realiseren. Wij willen heel graag maar helaas werkt de staff nog steeds op de Indiase manier… Inmiddels hebben we al een aantal sponsorideetjes en her en der ook al wat meer informatie en dit wille we graag met u/jou delen. Hieronder een lijstje met enkele toelichting.

·         Waterfilteringsysteem; de jongens drinken vaak vervuild water, omdat schoon water erg duur is en met dertig jongens is dit ook zo op. Schoon drinkwater moet in grote flessen met een tapsysteem worden ingekocht van buiten af. Dit is niet erg praktisch en zorg ervoor dat er vaak niet genoeg schoon drinkwater is voor alle jongens. Schoon water is echter wel erg belangrijk want één van de redenen dat de jongens snel last van koorts hebben is het drinken van teveel vervuild drinkwater.

·         Matrassen, kussens en covers; de boys hebben bedden en dat is al heel wat, maar kunt u het zich voorstellen op een houten plank te slapen? Wij niet, de eerste weken op een hard Indiaas matras was voor ons al pijnlijk.. Daarom lijkt het ons goed om dit te sponsoren iets meer comfort tijdens het slapen mag wel.

·         Hekje voor de goot en een vangnet; het klinkt misschien een beetje vreemd een hekje voor de goot en een vangnet, maar handig is het wel. Als wij nu met de boys volleyballen komt de bal geregel in de goot die als het riool werkt van de boys. Iedere keer als de bal in de goot dreigt te rollen zie je de koppies van de jongens van daar gaan wee weer… Ook een vangnet kan goed gebruikt worden. De bal wordt namelijk regelmatig over het muurtje gesmasht en beland dan in het rijstveld achter het muurtje. De jongens moeten dan wederom de bal schoon maken en ook nog eens ophalen waardoor het spel best wel even stil licht. Een hekje en een vangnet zijn de oplossing voor deze probleempjes!

·         Een tripje naar Haailand; waar het voor ons heel normaal is af en toe een dagje weg te gaan is dat voor deze jongens niet het geval. Wij hebben gezien hoe erg de jongens zich op zo’n tripje kunnen verheugen en hoe erg ze ervan kunnen genieten. Daarom willen we ze super graag deze herinneringen meegeven! Haailand is een zwempark en één van de weinige plaatsen waar je een tripje heen kunt boeken hier in Vijayawada.

·         Kussens voor in de tv room; wanneer de boys tv kijken zitten of liggen ze allemaal op  de grond. Wij hebben dit mee mogen ervaren en dit is niet heel erg comfortabel. #onsstuitjekrijgtheelwatteverdurenhier We zien dit ook bij de jongens terug want deze gebruiken elkaar als kussen. Daarom lijkt het ons leuk om een paar kussens in de tv room neer te leggen zodat het tv kijken iets comfortabeler wordt.

·         T-shirts bedrukt met Deepanivas; dit is een wens van een van de staff members in Deepanivas. Een aantal jaar geleden werden er voor het laatst shirts bedrukt, maar deze zijn inmiddels allemaal versleten en hard aan vervanging toe.

In de vorige blog vertelden we iets over onze gesponsorde kerstcadeautjes nu willen we graag iets vertellen over ons pannenkoeken projectje. Afgelopen zondag hebben we (samen met de boys) 200 pannenkoeken gebakken. Wij waren wel echt lekker op dreef. Eerst verwisselt Nadia het aantal kilo’s meel met de liters van de melk. Toppie, hele recept door de war. Daarna doet Marloes er nog een schepje bovenop en laat twee eieren met schil en al in het beslag vallen. Vervolgens denkt Marloes laat ik helpen met de melk en gooit deze over de arm van de kok heen. Om het nog even af te maken knipt ze het melkzakje open (Ja, u leest het goed melk zit hier in zakjes en niet in een pak) en laat of course het afgeknipte puntje in het beslag vallen. Alles wat mis kon gaan is dan wel mis gegaan. Een goed begin is het halve werk. Het bakken daarentegen verliep vlekkenloos. (haha, niet letterlijk) Onze hulpkoks waren lekker aan het bakken onder onze begeleiding. Kind kan de was doen. (Ook letterlijk hier in India) De boys genoten van hun ervaring als kok en kregen die lach niet meer van hun gezicht. 4.5 uur later en 200 pannenkoeken later kon iedereen van het Hollandse culinaire hoogstandje genieten. De chocolade spread en suiker maakte het feest compleet. De jongens vonden het lekker, maar ze moesten ook even wennen aan de smaak. Dit wennen ging als een tierelier want de volgende ochtend werden de overgebleven 100 pannenkoeken met smaak opgegeten en zelf meegenomen voor de lunch. Ook hebben we alweer de vraag gekregen of we nog een keer gaan bakken. Dat zegt wel genoeg denken we! We kunnen wel zeggen dat we weer een geslaagd sponsor projectje hebben gerealiseerd!

Zo bak je pannenkoeken


Eerlijk zullen we alles samen delen

Kiek is an, das op


100 pannenkoeken


Wij hebben uw hulp nodig

Nu even iets anders.. Wij willen de jongens heel graag meenemen naar zwempark Haailand om ze daar een onvergetelijk dagje uit te geven. We hebben helaas net niet genoeg geld om alle hiervoor genoemde sponsor ideeën te realiseren, daarom hebben we uw/jouw hulp nodig! Wilt u een van de jongens laten genieten van een nat pak? (ja er wordt hier met kleren aan gezwommen) sponsor dan 5 euro! In totaal tellen we 40 hoofden.. #allekleinebeetjeshelpen

Heel erg bedankt, we hopen dat we dit samen met u kunnen realiseren! #laatdieschocoladereepindewinkelliggen😉

U kunt doneren op het volgende rekeningnummer. Het is een speciale rekening met eigen bankpas geopend voor het sponsorgeld. #decodezeggenwelekkerniethaha

NL19 RABO 0322 4011 35

Ter Name van: N. Shoemaker

Onderwerp: Haailand here we come!



Stuur uw mail adres naar marloesstoel@icloud.com om een persoonlijk bedankje te ontvangen namens onze boys!




vrijdag 5 januari 2018

Lot's of celebrations


Lot's of celebrations



Tijd om even bijgekomen of na te genieten was er niet na onze backpackreis. De eerste week na terugkomst stond namelijk in het teken van Sophia's afscheid. De naam Sophia is nog niet zo vaak gevallen in onze blog dus zullen we haar even kort toelichten. Sophia is een van de andere vrijwilligers uit Duitsland. Ze was hier voor 3,5 maand internship en vanaf het begin werden we aan elkaar gekoppeld en zo werden we in korte tijd goede vriendinnen. Haar tijd zat erop en het was tijd om afscheid te nemen. Ze nam de jongens en ons mee naar Disneyland, een zwempak in Vijayawada waar we al eens eerder zijn geweest. De jongens en wij genoten er enorm van ondanks dat het wel een beetje koud was. Het zonnetje wou niet echt doorkomen en onverwarmd water met natte kleren is dan toch best een beetje koud. Na een leuk ochtendje zwemmen stond er ook nog een film op het programma genaamd Oxygen. Natuurlijk was dit geen Engelse film, maar desondanks genoten we van het rare gebrabbel, de vreemde vertolking van liefde, de teveel doden en de verhaallijn roken is slecht voor je. De leuke dag kwam tot een eind en de jongens ploften moe in hun bed. Sophia kreeg een warm afscheid er werden cadeautjes gegeven, lieve woorden gesproken en er werd heel wat afgeknuffeld. Ook wij wouden haar graag iets namens het project meegeven en toverden een bedsheet om tot een mooie herinnering aan Deepanivas. Het allerleukste was dat de jongens enorm hebben genoten van dit projectje. Alle jongens mochten namelijk een hand op het bedsheet zetten. Dit gebeurde op de ouderwetse manier met verf. Tegen al onze verwachtingen in gedroegen de jongens zich voorbeeldig en hielpen ze zelfs mee waardoor het eindresultaat er mocht wezen!



De tweede week na terugkomst in India stond in het teken van de kerstvoorbereidingen en examens. De jongens hadden de week voor de kerstvakantie examens en waren super hard aan het leren. Kuch, nee leren deden ze niet echt tot onze grote verbazing. De oude jongens werden aan het werk gezet met het maken van een kerststal onder de studietijd. Beetje vreemd, aangezien de games time werd geskipt, omdat de jongen moesten leren. Het zal wel de Indiase manier van examenvoorbereidingen zijn bespaart je een hoop stres dus neem het gerust over. ;) 23 December was er een grote kerstviering in Chiguru waarbij alle projecten aanwezig waren en een dans of stukje deden. Zoals wel vaker was Deepanivas weer eens uniek want wij deden een skit (Indiase woord voor toneelstukje) Omdat de jongens 'zo hard' aan het leren waren voor de examens startte de skit oefening 22 december om 21:30 en eindigde deze om 01:00 uur om vervolgens de volgende ochtend om 05:00 uur weer verder te oefenen. Een soort van voorbereid, maar moe gingen we de dag tegemoet. Wij speelden de engeltjes en daar hoort natuurlijk ook een outfit bij. Zo werden we in de aller lelijkste 'witte' frog gehesen die we ooit hadden gezien. (Een frock kun je vergelijken met een soort van mislukte trouwjurk.) Die van ons had wit horen te zijn, maar zoals wel meer dingen in India was deze bruin van de viezigheid. Naast een bruine jurk hebben engeltjes natuurlijk ook vleugels. Hier kwamen we tot de ontdekking dat engelen in India anders vliegen dan in Nederland. Wij mochten deze hele dag namelijk op z'n kop vliegen, tja het was een hele ervaring op zich. En dan mag je het toverstafje en het kroontje niet weglaten bij een engel. We waren gewoon Koninklijke, toverende, op de kop vliegende engeltjes. Niet alleen wij werden in een passende outfit gehesen, maar ook de boys. Toen was het tijd voor de grote voorstelling met het grootste publiek waar we ooit voor hebben gespeeld, namelijk 750 man. Alsof het niets was voerden we ons toneelstuk op met z'n allen en sloten wij het ook nog eens af met een stukje zang! Alsof dit niet genoeg podium fame was voor één dag deden we ook nog een volo dance. Van te voren had het geleken alsof er niets mis kon gaan. De dans was absoluut niet moeilijk, iedereen leek te weten wat ie most doen, maar op het podium bezweken we onder de druk. Toch mocht het de pret niet drukken en gingen de jongens helemaal uit hun dak! Het maakt ook niet uit wat we doen want ze vinden alles helemaal geweldig.





Kerst wordt natuurlijk niet alleen op 23 december gevierd, maar ook op 25 december. 's Ochtends waren we uitgenodigd voor een kerkdienst. Deze zou om half 9 plaatsvinden in het Engels. Natuurlijk kan dit niet goed gaan want eenmaal aangekomen bleek dat de Engelse dienst een uurtje geleden al was afgelopen. Ach ja, zoals we iedere zondag doen gingen we maar naar de Telugu dienst. Ook waren we een beetje moe dus hebben we een powenapje gedaan om zo s' avonds fris en fruitig aan het dinner te zitten. Met de andere volunteers (ookwel volo's) besloten we om een vier gangen dinner in elkaar te zetten. Het was geen culinair hoogstandje, maar de sfeer zat er zeker goed in. We hebben al met al een gezellige kerst gehad. (Tweede kerstdag doorgebracht met de boys in de tv kamer, ja tv kijken is erg leuk voor hen. Tweede kerstdag wordt niet gevierd in India.)



Van het ene feest vielen we in het andere feest. Oud en Nieuw stond al weer voor de deur. Oudejaarsdag bakten we oliebollen en s' avonds hadden we een leuke filmavond, met een hapje en een drankje. Toen de klok 12 uur sloeg stonden we op het dakterras te loeren naar vuurwerk. We moesten wel erg goed loeren want veel vuurwerk was er niet. Gelukkig hadden we nog onze eigen sterretjes om het nieuwjaar goed in te luiden.





Even een sponsorgeld updatje. Met kerst wouden we de jongens graag een kleinigheidje geven. Na lang brainstormen, wikken en wegen hebben we ze allemaal een drinkfles gegeven, een pen en een chocolaatje. We wouden de boys graag iets nuttigs geven en dat is op deze manier gelukt. De boys gaan iedere dag zonder drinken naar school, omdat ze geen fles hadden en ze aangaven dat ze deze wel graag wouden hebben wij deze gesponsord. Ook is er een pennen probleem want iedere pen verdwijnt altijd op mysterieuze wijze. En op deze manier hebben wij de voorraad weer een beetje aangevuld. Dan de grootste wens van de jongens een chocolaatje.. Heel vaak komen de boys naar ons toe moet vragen of we chocola voor ze hebben, maar helaas zijn we geen wandelende chocolade bomen en moeten we ze altijd teleurstellen. Daarom besloten we om ze eens heeel blij te maken!

In de volgende blog hoogstwaarschijnlijk meer over de bestedingen van het sponsorgeld. Wij hebben al een aantal ideeën, die nu bij de staff liggen om verder uitgewerkt te worden.



Wij hopen dat jullie ook van de feestdagen hebben genoten en wensen jullie het beste voor 2018!





Dikke smakkerd,

Narloes

Ps. De foto's zijn inmiddels ook toegevoegd aan de vorige blogpost, dus mocht u nog benieuwd zijn ;).

zondag 24 december 2017

Back to basic na een gave eerste backpack ervaring 


Het is inmiddels al weer drie weken geleden dat we in Ella arriveerden. In Ella hadden we ons eerste echte stres moment. We hadden een hostel geboekt, maar geen geld... Alle ATM's hadden we al uitgeprobeerd en geen werkte. Wat nu? Naar een andere stad zo'n 60 minuten verderop in de hoop dat de ATM's daar wel werken? Wij hadden er niet zoveel zin in. Ons hele Ella plan zou dan naar de knoppen gaan.. We zouden het even laten voor wat het was en kijken waar het schip strand. #wewarenweleenbeetjeergchagrijnig De volgende ochtend wouden we Little Adam's peak beklimmen en moesten we wederom vroeg uit de veren voordat de wolken ons uitzicht zouden bederven. Helaas was het slecht weer en hebben we als nog alleen maar wolken kunnen bewonderen. Het voordeel was echter wel dat wij voor de mensen massa op de peak stonden en mensen zo'n half uur hebben gewacht op onze foto spot.


Wij hadden eigenlijk niet door dat deze mensen op onze fantastische spot stonden te wachten... Naïef dat we waren dachten we dat ze van het wolkendek aan het genieten waren, maar eigenlijk keken ze mee met onze hele fotoshoot. #defoto'szijnalsnogmislukt. Ja, we hadden een beetje pech met het wolkendek maar desondanks wad het uitzicht prachtig! Toch stond het geluk aan onze kant want op de terug weg kwamen we wonder boven wonder een werkende ATM tegen! Wij blij en onze hostel man nog veel blijer! Onze dag planning kon worden vervolgd en we gingen op weg naar de waterval. Deze stelde niet zoveel voor in vergelijking met die in Nuwara Eliya dus na vijf minuten kijken hielden we zelf een bus aan en gingen we terug naar Ella. De Nine arch bridge stond bog steeds op ons te wachten! De brug in gebouwd door de Engelsen zonder ook maar een stukje staal te gebruiken. De naam slaat op de negen bogen die de brug heeft wat iedereen die Engels kan al wel heeft begrepen. #marloeskangeenengelswantzebegreephetniet  Om de Nine arch bridge te bereiken moest je over het spoor lopen en we wouden van die fancy foto's maken.


Sri Lanka dacht ammahula met je foto's dus startte met keiharde regen. Nee, een foto in regen poncho op het spoor was niet wat we in gedachten hadden... Zeikes nat bleven we als bikkels wachten op de trein die over de bridge zou gaan. Ons wachten werd beloond want de regen bracht laag hangende wolken met zich mee wat een sprookjesachtige sfeer creëerde op onze foto's. Geen geslaagd spoor foto's voor ons, maar meer dan geslaagde Nine Arch Bridge foto's! De volgende dag wouden we nog de Ella Rock beklimmen, maar vanwege de slechte weersvoorspelling en een dik wolken dek besloten we dat het de moeite niet waard was en konden we eindelijk weer een keer uitslapen. Goed uitgerust vervolgden we onze reis richting Tissamahara met maar één doel spot de Leopard! In Sri Lanka leeft de grootste Leopard populatie in heel de wereld! In het park waar wij een safari boekten waren 25-30 Leopards! Het park is best wel heel veel hectare groot dus het sporten is zoeken naar een speld in de hooiberg.. We boekten een safari om 04:15 in de morgen om zo onze Leopard spot kans te vergroten. Het was slecht weer dus dit betekende dat de Leopards op rotsen, in bomen of niet natte paden te vinden waren. Zoals u natuurlijk wel weet haten katten water en zo ook deze katachtige. Natuurlijk is er meer te zien in dit park zo heeft het ook olifanten, hyena's, water buffalo's, krokodillen, toekans, beren, soort antilopen, pauwen, reptielen, zwijnen en nog veel meer vogels in de aanbieding. Nee, giraffes, zebra's, leeuwen en tijgers leven niet allemaal bij elkaar zoals in onze jeugd wel altijd is verteld. #mindfuck  Nog voordat we het park bereikten spotte we onze eerste olifant al, dit betekende veel goeds voor de rest van de tour! Oh weetje, dat mannetjes olifanten altijd alleen leven en de vrouwtjes leven in groepen? Nou, bij deze weet u het wel of was het een opfrissing. Nog een weetje, olifanten sterven vaak omdat hun tanden te slecht worden waardoor ze niet meer kunnen eten! #wauwditiseeninformatievedierenblog
We reden het park binnen en zagen  een tal van wilde dieren! Na vijf uur hadden we alle hiervoor genoemde dieren gezien maar bleven de Leopard en de beer uit! Nieuw weetje, in het park lopen plus minus vijf beren rond dus de kans dat je deze spot is nihil. Onze hoop op het potten van de Leopard was gevaren en we raakten lichtelijk verveeld na 6 uur in een jeep zitten. Juist op dat moment gaf de chauffeur plankgas na een telefoontje van een vriend! We hielden halt bij een meer om vervolgens krokodillen en vogels te spotten.. Wij hadden het op een meegeven moment wel gezien, maar de chauffeur wou niet weg! Dan opeens uit het niets worden er vrolijke hoe hi haa kreten geschreeuwd, look, look there's the Leopard. Wij sprongen op en zagen een koelbloedige Leopard op ons aflopen. Hij sprong de jeep in verslond een van onze mede safari leden en liep koelbloedig en verzadigd door! #overdrijventrektmeerlezers  Nu even serieus het Leopard spot deel is waar, maar het mensen eten niet. Wij kunnen u vertellen dat een Leopard spotten in het wild heel erg impressive is. Oh side note luipaard en panter zijn ook wel vertalingen voor Leopards. Nagenietend van dit prachtige schouwspel, snapten we eindelijk waarom de chauffeur zo lang bij het meer stil stond. Door het slechte weer nam de Leopard geen binnendoor weg maar het grote verharde pad om z'n poten droog te houden waardoor wij de Leopard konden spotten. #thanksregen Na 7 uur zat de tour  erop en was de Leopard in de pocket. #maardrievande200jeepszagendeleopard #luckyus 
Leopard gespot!!


Ons wilde dieren spotten avontuur ging nog even door toen we de volgende dag naar Mirissa gingen want daar stond een whale watching tour op de planning. Geheel volgens plan kwamen we na twee weken in het binnenland aan in de bad plaats Mirissa. Niet geheel volgens plan regende het er pijpenstelen. Een of andere storm uit India was over komen waaien. Stiekem miste India ons gewoon. Mirissa betekende voor ons geen WiFi, regenponsjos's, gewassen kleding die steeds weer nat werd, een natte kamer vanwege een lek in het dak en ons opgesloten voelen. We kwamen alleen naar buiten voor het avondeten oh en voor een whale watching tour. Deze tour was een enorm succes! We zagen drie walvissen waarvan één kalf! Walvissen zijn de grootste dieren op de aarde, en de aller grootste soort leeft rond Antarctica dus die zagen we net niet, maar wel bijna de grootste. Je spot ze door te kijken naar opspuitend water! Om de show af te sluiten dook er één onder en zagen we z'n staart van vet dichtbij. Als klap op de vuurpijl zagen we ook nog tientallen dolfijnen rondom onze bood voorbij springen! Ondanks de stromende maar dan ook stromende regen, de kou en wilde golven was het super awsome om zoveel wilde dolfijnen en walvissen te zien. Als echte zeevaarders stonden we voor op het dek walvissen en dolfijnen te spotten en hapten we zeewater. #onszoutgehaltewasookdirectweeraangevuld De dag erna was er wonder boven wonder een paar uurtjes geen regen en verdwenen we zelf als dolfijnen in de golven. 

Op naar de tweede badplaats Unawatuna. Het weer was nog steeds bagger dus de zee was niet van ons. We zaten ergens in een huisje in de middle of nowhere en we verdwaalden de twee avonden dat we er sliepen allebei. Helemaal Toppie, bij random mensen aanbellen omdat je denkt dat ze bij je huisje horen en het gevoel hebben dat je elk moment kan worden opgegeten door een hond. Nouja dat even terzijde daar ging het natuurlijk niet om. We gingen naar Jungle beach. Althans dat was het plan. Wij scheten echter in onze broek toen we een paar gangster groepen met jongens tegen kwamen midden in de wildernis. We besloten door te lopen totdat we jungle beach konden zien, zodat we wel konden zeggen we hebben jungle beach gezien.

Niemand vraagt natuurlijk heb je ook op jungle beach gestaan? We pakten nog wel even een goede foto spot en gingen daarna in een drafje terug naar veiliger gebied. Vanuit Unawatuna konden we gemakkelijk naar Galle. Galle is een Nederlands fort, de Nederlandse invloeden zijn naar onze mening niet heel erg goed meer te zien, maar de christelijke kerken en af en toe een Nederlands naam Bordje wijzen toch op Nederlands kolonialisme. Galle heeft tegenwoordig (na de tsunami) een erg Europese uitstraling. Voor ons kon het net zo goed een stadje in Spanje zijn geweest. Wij vonden in Galle het souveniertjes walhalla van Sri Lanka. We hadden dit niet verwacht en daardoor hadden we niet genoeg geld mee dus besloten we een ander keer terug te gaan met geld. Oh, zusters hier kochten we een verjaardagscadeau voor jullie 😏 Dat was het avontuurlijke Unawatuna wel weer en zo kwamen we bij onze eindstop van de reis. Oorspronkelijk was dit niet het plan en gingen we daar de fout in, maar daarover later meer. #staytuned Eindelijk klaarde het weer op en hadden we de eerste zonnestralen aan de kust te pakken! Dit betekende natuurlijk dat we hier flink van gingen genieten. We doken de zee iedere dag opnieuw weer in.
Herman de zeevaarder in Galle
Vraten ons vol, en zopen ons klem. (Grapje grapje we deden af en toe een cocktailtje en zagen iets vaker luxere restaurants) Ook begon in Hikkaduwa ons surf avontuur! Een avontuur was het zeker met veel zand in de bikini, zout water in de bakkes en dodende blikken van onze instructeurs. (Toelichting, zeggen dat je hebt gesurfd (hadden we ook echt) en er vervolgens helemaal niks van bakken is best frustrerend voor hen blijkbaar) Natuurtalenten waren we zeker niet, maar uiteindelijk stonden we zo af en toe op ons bord en mochten we zelfs zonder hulp ons eerste golfje pakken. Wij hadden natuurlijk beginners geluk en stonden allebei als professionals op het board toen we een aanboarding met elkaar hadden. Waar niet alleen wij hartelijk om konden lachen maar ook onze instructeur die ons het advies gaf wat verder uit elkaar te gaan. Al met al was het surfen een leuke sportieve uitdaging. Nu gaan we nog even terug naar ons foutje. We hadden van te voren namelijk besloten een dag voor ons vliegtuig zou vertrekken naar Colombo te reizen om zeker te weten dat we onze vlucht zouden halen. We konden stiekem geen afscheid nemen van het heerlijke Hikkaduwa dus besloten we Colombo te skippen en in de ochtend richting het vliegveld te gaan.

Het was zeker ruim genoeg gepland en het plan had prima kunnen lukken, maar omdat de bus niet reed die wou zouden moeten pakken viel ons plan in het water. In plaats van in twee uur op het vliegveld te zijn zouden we er vier uur over doen en hier had onze planning niets op te zeggen. We besloten vroegtijdig de bus uit te stappen en opzoek te gaan naar een veeel en veeel te dure taxi... Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want taxi's bestaan soms niet als je ze nodig hebt. Uiteindelijk gingen we in een voor Sri Lankese begrippen hoog tempo richting het vliegveld en haalden we onze vlucht gelukkig wel. Een tipje voor anderen zorg maar dat je ruim op tijd bent want dat bespaard je enorm veel stres en geld in dit geval. Ons Sri avontuur zat er nu toch echt op en in 24 uur zouden we weer back to basic in Vijayawada zitten! Sri Lanka was een gave eerste kennismaking met backpacken en wij zouden Sri zeker aanraden! 



Dancing on your surfboard.

Alvast fijne kerstdagen en een gezond 2018 toegewenst, geniet er van!



-xx- us -xx-

vrijdag 8 december 2017

Let's explore Sri Lanka!


Yess, we made it, we zitten in de bus naar Kurunegala om uiteindelijk Dambulla te bereiken! U hoort het goed onze holidays naar Sri zijn begonnen! Vanuit onze hometown Vijayawada zijn we donderdagavond (16 november) op de trein gestapt richting Chennai. De trein kwam een uur later dan gepland dus wij waren een klein beetje gestressd, zouden we de vlucht nu nog wel halen? Nee, het treinstation van Chennai ligt niet zoals in Nederland recht naast het vliegveld. We zouden eerst nog met een tuktuk naar het vliegveld moeten... Wonder boven wonder kwam de trein wel op de geplande tijd aan. Wij waren nog in een diepe slaap toen we gewekt werden met het nieuws ‘u heeft Chennai centraal bereikt’. We wisten niet hoe snel we de trein uit moesten, half slapend de backpack weer op de rug, dekentje onder de arm en tas op de buik stapten we uit de trein. Achteraf bleek de trein nog een half uur stil te staan en hadden we ons niet hoeven haasten... Op zoek naar een tuktuk die ons naar Chennai AirPort zou brengen. Na een beetje onderhandelen vonden we er één en waren we maar liefst 4,5 uur van te voren op het vliegveld! #wachten #duurtlang Soepeltjes kwamen we door alle hectiek van het vliegveld om veilig te landen in Sri! Nu stond er een nieuwe barrière voor ons klaar. Zouden we Sri in mogen? Fluitje van een cent, binnen enkele secondes stond de stempel in ons paspoort! 

Ons tweede avontuur kon beginnen!
Stonden we daar met onze geliefde backpacks op het vliegveld. Wat nu? Wie ons wat beter kent weet dat we hier niet onvoorbereid stonden. Het hostel was voor de eerste twee dagen al geboekt  nu alleen nog van het vliegveld naar ons hostel in Negombo. Hier maakten we onze eerste fout. We deelden een taxi met een ander backpacker en stapten in bij een schoft bleek later. Wat een asshole was de chauffeur. We maakten en afspraak over de prijs toen we instapten, maar halverwege de rit begon hij opeens rare wartaal uit te slaan. Iets met ik wil 1500 roepie want het is verder dan het centrum.
Hier begrepen wij natuurlijk niks van en we legden hem eens haarfijn uit dat we 1000 roepie hadden afgesproken en dat het zijn fout was dat hij verkeerd had ingeschat waar ons hostel zat. Wij stapten de taxi uit met een voldaan gevoel en keken de verongelijkte taxi chauffeur na! We werden hartelijk verwelkomt in ons eerste hostel en ploften op onze bedden neer. Moe na een lange reis was het tijd om even bij te komen. Toch begon het na een paar uurtjes te kriebelen om even richting het strand te gaan. Nog geen vijf minuten later stonden we op het strand en begon het langzaam door te dringen dat we echt op Sri zijn. Van het één kwam het ander en voordat we het wisten hadden we heel Negombo al gezien.
De Nederlandse kanalen, de vismarkt, de kerk en het Nederlandse fort werden allemaal afgevinkt. Moe maar voldaan gingen we slapen. Na een goede nacht was het tijd om onze vervolg reis te plannen. We wouden de volgende ochtend namelijk met de bus richting Dambulla. Op naar het station om ons even te laten informeren! De dag was nog lang niet om dus besloten we er maar een stand dagje van te maken. Als echte toeristen met een strandlaken, tijdschriftje en wat te eten kwamen we de dag goed door!



19 november de wekker gaat het is vroeg in de morgen maar tijd om onze backpacks te pakken om onze reis te vervolgen. We krijgen een ontbijten mee voor onderweg en stappen de bus in richting Dambulla. We zijn aangekomen, backpacks weer op de rug een tuktuk aanhouden en hups richting de cave tempel. Daar beginnen we aan onze eerste trappen niet wetende dat er nog veel meer volgen. Boven moeten we onze schoenen uit doen, skeer dat we zijn willen we ze niet in de bewaakte stalling zetten voor 50 roepie. Dit is nog geen €0,30... #wezijnaangestokenmethetskeerheidvirusdoordeanderevrijwilligers U denkt dan laat je ze toch staan, helaas geen optie tenzij je de aapjes een leuk Nederlands souvenirtje gunt. Om al onze problemen te omzeilen gaan we gezellig om en om naar binnen. De tempel zit in een grote rots en binnen staan allerlei boeddha beelden. Je hebt ze in allerlei verschillende vormen, maten en kleuren. Het walhalla aan boeddha beelden kunnen we ook weer van ons lijstje afschrijven! 
En again we gaan de bus weer in. De cave tempel was slechts een tussenstop op onze reis richting Sigiriya. We ontmoetten een vriendelijke buschauffeur die ons speciaal naar ons hostel rijd. #bespaartonsweerwatkilometersmeteenbackpackopderug Met het uitzicht op de welbekende lion rock vallen we in een onrustige slaap. Alle horror verhalen over de verschrikkelijk zware tocht omhoog hebben ons een beetje bang gemaakt die ons de volgende dag te wachten staat.

De wekker stond ook vandaag weer vroeg. Om de ergste hitte te vermijden zouden we vroeg de rock op moeten. Vol goede moed begonnen we aan onze tocht omhoog. Voor we het wisten stonden we op de rock! Alle horror verhalen sloegen helemaal nergens op.. Oké, wandelen op de Nederlandse vlakke wegen is makkelijker, maar heel veel verschil maakt het niet. We moesten een aantal trappen omhoog en op het moment dat je dacht het wordt een beetje zwaar stond je al weer boven. Boven konden we genieten van het prachtige groene landschap. Na wat fabulouse foto's geschoten te hebben konden we vrolijk naar beneden. We stonden beneden toen net bussen vol toeristen werden uitgeladen wij blij dat we vroeg waren opgestaan. 

's  middags stapten we de bus in
op weg naar Kandy.
Wat bussen en treinen betreft zijn we de lucky ones. We hebben iedere keer een zitplaats en alle busverbindingen sluiten precies aan! Zo ook nu weer.. We stonden nog maar net bij de bushalte toen onze overstap klaar stond. 


Na wederom een voorspoedige reis kwamen we aan in ons derde hostel te Kandy. Kandy is niet zoveel soeps. De royal botanische tuinen en de tempel van de tand zouden de hoogtepunten moeten zijn.
Ja, de tuinen waren wel mooi, maar we voelden ons net twee gepensioneerde dametjes die van de rust kwamen genieten.Dan hadden we de tempel natuurlijk nog. Het is de belangrijkste boeddhistische tempel in heel Sri Lanka, omdat hier de tand van boeddha wordt bewaard dus onze verwachtingen waren hoog... De tempel stelt niets voor, je kan de tand van boeddha die waarschijnlijk van een paard is niet eens bekijken en het gebouw is gewoon een beetje lelijk. We begrijpen natuurlijk wel dat het voor echte boeddhisten een erg bijzondere plaats is vanwege de paardentand. 

Onze conclusie is als je ooit een keer naar Sri gaat en weinig tijd hebt sla Kandy dan vooral over! #creditsvoordepaardentandopmerkingnaarjoannen



Kandy is het startpunt van één van de mooiste treinreizen van de wereld. Wij moesten dit natuurlijk even controleren. En so far is dit inderdaad de mooiste treinreis die we ooit hebben gemaakt. Je rijdt door het prachtige heuvelachtige berglandschap van Sri. Om deze zeven uur durende treinreis op te breken besloten we twee nachtjes te slapen in Nuwara Eliya ook wel little Engeland genoemd. In de tijd van het kolonialisme zochten de Engelsen naar een plaats die wat meer op hun thuisland leek om zo heimwee te voorkomen. Deze plaats vonden ze in Nuwara Eliya en wij merkten als snel waarom. Van het warme Kandy kwamen we in het koele Nuwara Eliya. Het was hier 13 graden Celsius en met wat regen leek het precies op Engeland. We verbleven in een hostel bij de Lake lekker hoog in de wind wat het extra aangenaam maakte. Bibberend van de kou (ja we weten het in Nederland is het minstens net zo koud dus we mogen niet klagen, maar dag doen we lekker toch) trokken we onze schaarse warme kleding aan. 
De kou weerhield ons er echter niet van een rondje om de Lake te wandelen en een dag tripje voor de volgende dag te plannen. Nuwara Eliya staat bekend om de vele theeplantages vanwege het geschikte klimaat. Wij waren nieuwsgierig geworden dus er stond een dagje naar de tea factory op de planning gecombineerd met een waterval en viewpoints. Eenmaal terug wisten we precies hoe de productie van thee in elkaar steekt en zijn we weer wat wallpapers rijker. Als u nog een achtergrond voor uw computer zoekt kunt u gerust een bestelling doen en hebben wij nog wat extra sponsorgeld ;) ;)  



















Right now we are on our way to Ella. Dit betekent deel twee van één van de mooiste treinreizen ter wereld! 

En dan nu even helemaal terug. Terug naar het project in India. Voordat we aan ons backpack avontuur in Sri begonnen stond er nog een andere uitdaging voor ons op het programma in India. Het was de week van de Children dus dat betekende een speciaal programma. De jongens hadden wat leuks voor ons bedacht een super gave Up tempo Indiase dans. Want wat is er nu leuker dan ons te zien dansen? Na zo'n vier uurtjes practicen begon het er een klein beetje op te lijken, let wel een heel klein beetje. De jongens vonden het namelijk nodig om de volgende dag vrij van school te nemen om ons de dans te leren. Dit betekende voor ons een dagje minder les geven #watjammernou. Als je niet naar school komt moet je je natuurlijk wel afmelden en hoe doe je dat in India? Heel simpel je fietst even naar de school om te zeggen dat je weer weg moet... En zo oefenden we de hele dag de dans. Aan het einde van de dag hadden de jongens het voor elkaar gekregen en waren we klaar gestoomd voor de grote opvoering in de avond. Voor zo'n tweehonderd kinderen mochten wij die avond dansen. Op het moment suprême werden we toch wel een beetje zenuwachtig. Zouden we alle danspasjes nog wel weten? Veel tijd om zenuwachtig te zijn was er niet want voor we het wisten was het alweer voorbij. Wel anderhalve minuut lang stonden we te shinen op het podium! Nee het ging niet helemaal perfect, maar we hebben er wel van genoten! 

Liefs van ons!