Jaaa! Eindelijk is dan nu toch dat verlossende telefoontje geweest: ik ben geslaagd voor mijn VWO-diploma! En daarbovenop heb ik ook mijn rijbewijs binnen!Wauw wat een week, hoe zenuwachtig ik was aan het begin van de week, zo blij ben ik nu aan het einde van de week. Maar toch, het besef is er nog niet echt. Tuurlijk ben ik super blij als ik de felicitaties weer lees en de vlag zie hangen, maar ergens voelt het zo onwerkelijk. Omdat ik het niet verwachtte, of omdat ik mezelf wilde beschermen voor als ik toch gezakt zou zijn? Ik weet het niet! Niet meer aan denken, niemand pakt me deze nog af!
Met voor woensdag nog een vrijblijvende herkansing biologie op de planning, om van die vijf een zes te maken, was dit het dan toch echt. Na zes jaar Meander College met alle leuke en lieve klasgenoten, alle behulpzame en aardige docenten, na zes jaar heel hard knokken voor een diploma, sta ik hier en mag ik over twee weken mijn VWO-diploma in ontvangst nemen. Bij deze wil ik dan ook maar even iedereen bedanken die mij, hoe cliché het ook klinkt, gesteund hebben, succes hebben gewenst en die mij hebben gefeliciteerd, bedankt!! Het is zo lief om dit allemaal van jullie te horen. Deze pakt niemand meer van mij af!!
Maar nu dan even naar daar waar ik eigenlijk heen wilde in dit artikel, onze blog. Ja, bij deze hebben wij bedacht om een blog bij te houden. De keus is aan jou/u om het te lezen, mij lijkt het in ieder geval leuk om hier op een rijtje te zetten wat ons zoal bezighoudt.Zoals velen van jullie al zullen weten, ga ik, als het straks allemaal rond is, in september met een vriendin (Marloes) naar India om vrijwilligerswerk te doen. Om jullie een beetje op de hoogte te houden, leek het ons leuk om een blog bij te houden, dus vandaar! Ik zal jullie in dit artikel vertellen waar het idee vandaan komt en wat precies de bedoeling is, daar in dat verre India.
Ik heb al een hele poos de kriebels om voor een langere tijd naar het buitenland te gaan. Hoe en wat ik precies wilde wist ik eigenlijk niet goed. Au pair of vrijwilligerswerk, alleen of toch met iemand, een jaar of toch een half jaar, in Europa of dan direct maar aan de andere kant van de wereld, of toch maar gewoon het veilige: direct studeren? Deze vragen hebben mij lang beziggehouden. Ik heb mezelf betrapt op het feit dat ik het misschien wel heel graag wilde, zo'n lange tijd naar het buitenland, ik ondernam daarentegen helemaal niks. Die examens kwamen steeds dichterbij, de uiterste datum voor het inschrijven voor een studie kwam ook steeds dichterbij. Maar ook de examenstress nam toe waardoor ik de keuze voor wat ik het volgende jaar wilde eigenlijk zo naar de achtergrond had verschoven, dat ik eigenlijk gewoon geen plan had. Ook dit leverde weer de nodige stress op.
Het nieuwe jaar (2017) brak aan en het werd nu wel echt tijd om een plan te maken voor 'what to do after the exams'. Indirect was de keuze dus wel gemaakt, ik moet iets samen met iemand doen, alleen onderneem ik niks en eindig ik volgend jaar gewoon weer in de schoolbanken. En dat wilde ik niet laten gebeuren, na zes jaar lang knokken wilde ik even helemaal wat anders. Niet omdat ik klaar ben met school, absoluut niet. Maar juist omdat ik even de tijd voor mezelf wil hebben, even heel wat anders doen dan leren.Toen opeens kwamen Marloes en ik op het idee om via de organisatie SAMEN vrijwilligerswerk te gaan doen. 'SAMEN Jongeren en Straatkinderen' is een organisatie die jongeren tussen de 18 en 30 jaar bemiddelt naar straatkinderenprojecten in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Wij hebben kennis leren maken met deze organisatie via een vriendin, Lianne. Zij is vorig jaar met deze organisatie in de zomer voor een aantal weken naar India geweest om vrijwilligerswerk met straatkinderen te doen. Dit leek Marloes en mij een leuke en leerzame invulling voor in ons tussenjaar. Actie ondernemen dus!
Na contact opgenomen te hebben met SAMEN en naar een informatieweekend te zijn gegaan, hebben wij veel informatie weten te krijgen over deze organisatie. Wij hebben toen besloten om het maar gewoon te gaan proberen, hups motivatie brief sturen en maar zien waar het schip strand. Dat het zo snel zou gaan, hadden we niet verwacht. Binnen een maand konden we het aanmeldingsformulier al inleveren en hoefden we alleen nog maar te wachten tot we groen licht kregen. En ook dit kregen we, net voordat de examens begonnen, kregen we te horen dat we een project mochten uitkiezen om voor een langere tijd te kunnen verblijven.
Maar dan, hoe kies je nou een project? Ten eerste het land, het liefst wilden wij naar Afrika, dit trekt ons nou eenmaal het meest. Voor de projecten in Zuid-Amerika moet je Spaans kunnen, dit viel voor ons daarom al af, verder trok India ons niet echt aan waardoor we graag op een project in Afrika zouden willen verblijven. Helaas was dit niet mogelijk vanwege verschillende redenen, de enige optie was dus nog India. Het werd dus feit om verder te kijken dan alleen onze vooroordelen over India. Na ons verdiept te hebben in de projecten in India, leek het ons alsnog een hele gave uitdaging om daar voor een langere periode te kunnen verblijven. Wij hebben uiteindelijk voor het project 'Vijayawada - Navajeevan' gekozen, omdat je op dit project met meerdere vrijwilligers (uit Duitsland en Oostenrijk) verblijft. Ook is er heel veel variatie binnen dit project, wat ons aantrok. De papieren zijn opgestuurd en ook hebben we groen licht gekregen vanuit India! Dat is rond! Verder moeten we nu stappen ondernemen als: vliegticket boeken; vaccinaties halen; visum aanvragen, enzovoort. Nog een hele boel te doen voordat de echte reis kan beginnen!Dit was eigenlijk wel een beetje wat ik in dit artikel wilde vertellen, het is aan jou/u om deze blog bij te houden of het hier bij te laten. In ieder geval, bedankt dat je/u überhaupt de moeite hebt/heeft genomen om tot hier te lezen! Thanks!
Ohja, ik bijt niet, vragen zijn altijd welkom ;).
Heel veel liefs van Nadia
-xx-
PS 1: Stiekem vind ik het wel een beetje heel eng om dit zo allemaal te publiceren, maar oke, out of my comfort zone en dan toch maar klikken op de knop 'publiceren'.
PS 2: Voor meer informatie over de organisatie zie: http://samen.org/
PS 3: Marloes haar artikel is comming soon, beetje podiumvrees is oke;), ik bedoel én een facebookbericht plaatsen én een blogpost is wel heel veel voor op één avond hé!;)
