We zijn weer twee weekjes verder en een weekendje Hampi, de
verhuizing naar Deepa Nivas en onze eerste weken op de nieuwe school zitten er
op. Over een week gaan we naar Sri Lanka dus de reiskriebels gieren door ons
lijf. Lessen voorbereiden, kinderen vermaken, met veel te veel spullen op een
fiets, fun maken met de andere vrijwilligers, ons reisplan voor Sri Lanka
uitwerken en onze kamer decoreren is wat we de afgelopen weken gedaan hebben.
Twee volle drukke weekjes met genoeg op de planning, dus wij hebben ons wel
weer vermaakt!
Zoals u in onze vorige blogpost heeft gelezen zou er
hoogstwaarschijnlijk een overplaatsing naar een ander project gaan
plaatsvinden. Inmiddels zijn we inderdaad overgeplaatst naar een ander project!
De organisatie heeft dit heel goed opgepakt en binnen een mum van tijd konden
wij weer aan de slag. We werken nu op een andere school, dit is wederom een
public school. De naam van de school is: 'Vijaya Mary Intergrated School for
The Blind'. Op deze school zitten zowel blinde als niet-blinde kinderen.
Tijdens de meeste lessen zitten de blinde kinderen gemengd in de klassen met de
niet-blinde kinderen en tijdens sommige lessen krijgen de blinde kinderen
speciaal les in het lezen van braille. Hierdoor leren de kinderen omgaan met
blinde kinderen en leren ze elkaar te helpen. Ook is er op deze school een
afdeling met geestelijk gehandicapte kinderen, je kunt dit vergelijken met een
soort van kinderopvang. 
De school heeft de uitstraling van een American High school. Op
deze school werken wij zeven periods op een dag waarvan we er 4 of 5 lesgeven
aan verschillende klassen. De klassen zijn heel uiteenlopend en gaan van kinder
garten tot en met 9th grade. Wij geven alleen Engels les zonder enig les
materiaal wat betekent dat we 16 uur in de week moeten voorbereiden.
#doeiweekend. U denkt nu vast leuk al die informatie, maar wat vinden de meiden
er nu van? Zoals ook op de andere school is het lastig om een weg te vinden in
het lesgeven. Onze 'westerse' manier van lesgeven contrasteert nogal met de
Indiase manier waardoor we soms scheve ogen krijgen van de kinderen en de
leraren. We doen ons best en proberen de kinderen leuke lessen te geven door
veel interactie.
Met onze overplaatsing naar deze school kwam nog iets meer
kijken. We zijn afgelopen week namelijk verhuisd! Van de flat midden in de stad
zijn we naar één van
de outside projecten verhuisd per fiets. Volledig bepakt en bezakt gingen we de
25 minuten durende tocht door het Indiase verkeer aan. Helemaal bezweet en
oververhit kwamen we aan bij ons nieuwe huisje. Er zijn twee kamers die we met
drie mensen moeten delen, u raadt het natuurlijk al wij slapen met elkaar op
een kamer, maar de deur is altijd open voor Sophia! Sophia is onze mede
projectganger uit Duitsland en een heel gezellig maatje om mee te werken. Deepa
Nivas betekent geen wifi meer voor ons doordeweeks #datisevenafkicken
#datvaltwelmee maar het ergste is dat de supermarkt niet meer om de hoek zit
(voor de mensen die het nog niet wisten, wij houden van lekkere ongezonde tussendoortjes..).
#datisechtevenafkicken #nofood #paniek
Ons outside project heet Deepa Nivas en we leven er samen met
zo'n 25 straatkinderen en Sophia. #jawezijnalvrienden #wesprekenengels We
ontbijten met de jongens om 07:30 daarna hebben we een klein uurtje om ons
klaar te maken voor school. Om 08:45 vertrekken we op de fiets naar school waar
we van 09:45 tot en met 16:00 uur les geven met een korte break. Terug naar Deepa
Nivas begint de games time voor de jongens, die overgaat in study time en
dinner. Na het dinner zijn we rond 21:00 uur weer op onze geliefde kamertjes om
uit te rusten van de dag. Natuurlijk hebben we nog wel weekend. Op donderdagavond
vertrekken we weer naar de drukte van de stad om WiFi te tappen in de flat
#omlessenmeevoortebereiden en om ons suiker tekort weer aan te vullen. Zaterdagavond
is het tijd om weer terug te fietsen naar de 'rust' van Deepa Nivas met zondag
een gamestime day voor de deur en dan starten we maandag weer met lesgeven.
Zoals we aan het begin zeiden, hebben we er ook een weekendje
Hampi opzitten. Het eerste ritje met de trein is een feit! 14 uur later en
relatief goed uitgerust kwamen we aan in Hampi. Hier begon onze zoektocht naar
een hostel. Weer was de prijs het struikelblok voor veel van de vrijwilligers.
Eindelijk vonden we een mooi resortje en mochten we met 7 man in een bungalow
voor ongeveer 5 personen slapen. We dropten onze spullen en gingen op weg naar
de watervallen. Na een wandeltocht van een uur door de mooie, stille, Indiase
natuur, kwamen we steeds dichterbij de watervallen. We moesten nog een paar
rotsen overwinnen om op een mooi stekkie dicht aan het water te komen. Waar
Marloes de lenigheid wel had, kon de broek het even niet handelen (op z'n
Engels) en zei krak.... Het verbaasde Nadia echter niet want dit is al de
vijfde broek die Marloes sloopt. De voorgaande broeken moesten het onderspit
delven tijdens het zwemmen, het bukken voor de kluis, het volleyballen en het
maken van een kerstboom. Of het aan de broeken licht of aan Marloes laten we in
het midden. #jajoanneikbenlomp De gescheurde broek mocht de pret echter niet
drukken want we hadden een mooi stekkie veroverd. Hier zijn we het water
ingedoken en hebben we genoten van de rust.
#sorrypapaenmamaregel1nietzomaarinwaterzwemmenisverbroken #erzwommenveelmeermensen
Een geslaagde eerste dag in Hampi dus!
De wekker ging, het was 04:15 uur in de morgen. We openden onze
ogen en dachten *een naar woord* wat doen we onszelf aan. Het plan ontstond de
vorige dag, het zou namelijk wel heel leuk zijn om de zonsopgang te zien. Zo
gezegd zo gedaan, om 04:30 gingen we op weg naar de Monkey tempel voor de
zonsopgang. Deze tempel staat bekend als goede spot voor de zonsopgang en de
vele apen. Een klein weetje: we renden binnen 10 minuten 600 traptreden op
inclusief alle hindernissen. Met het opkomen van de zon werden ook de monkeys
wakker en binnen een mum van tijd snapten we waarom het de Monkey tempel heet. 
In de middag zijn we naar het centrum gegaan om alle 3000 tempels
te bekijken die in Hampi te vinden zijn. Als snel kwamen we erachter dat het
allemaal één pot nat
was en na een paar tempels gooiden we de plannen om. Het was tijd om te
shoppen! In India is het gebruikelijk om af te dingen. Normaal gesproken houden
we hier niet zo van, maar om oohs en aahs van de andere vrijwilligers te
voorkomen als we onze prijzen zeiden, moesten we wel af dingen. ;) We kwamen
helemaal in ons element en maakten er een sport van om de prijzen zo laag
mogelijk te krijgen. We hebben dus goede zaken gedaan in Hampi! 
Moe van het vroege opstaan van de dag ervoor, besloten we vandaag
lekker rondom het huisje te blijven hangen. Twee van de vrijwilligers besloten
een impuls tattoo te zetten. Voor ons de uitgelezen kans om dit een keer van
dichtbij mee te maken. Van het een komt het ander en ook wij zijn nu een tattoo
rijker. #hahaneegrapjehoor Vandaag zouden we de trein terugnemen naar
Vijayawada en kwam er al vroeg in de middag een einde aan ons mooie uitstapje. 
Dikke knuffel van ons!
