Ready to take-off

Het grote avontuur is nu echt begonnen, dit wordt de eerste post vanuit het buitenland. Al zittend op het vliegveld van Abu Dhabi begin ik aan deze blogpost. Ja, we zitten een beetje uit de richting.. We zouden 13 September om 18:45 vliegen naar Parijs en vervolgens doorgaan naar New Dehli om op onze eindbestemming Vijayawada aan te komen. Vliegen op de 13e bleek echter niet zo'n goed idee. Ene nasleep van orkaan Irma kwam de boel verstoren. Vanwege de harde wind is onze vlucht naar Parijs gecanceld. Zo'n twee uur later kregen we te horen dat we dus via Abu Dhabi zouden vliegen. Het uitzwaai comité kon eindelijk doen waarvoor het gekomen was. Het afscheid was daar, hier en daar werd een traantje weggepinkt.. Onze reis was officieel begonnen. Ons geduld en humeur werd meteen op de proef gesteld. Zo'n 22 uurwachttijd en twee nachtvluchten later waren we dan eindelijk ze. Hier werden we opgewacht door twee vrijwilligers. We reden voor het eerst over de drukke straten van India niet wetende dat we hier de komende vijf maanden regelmatig zelf op een fiets te vinden zijn. Welkom in India!

Inmiddels is het al weer dag vier in India. We hebben al twaalf keer rijst gegeten, jawel hier komt de verrassing dit zullen we nog zo'n vierhonderd keer gaan doen. #beginthetaltevervelen Ook zitten er al drie nachten op en heel wat uurtjes bijslaaptijd op een 'betonnen' bedje. Nee, we willen niet klagen, maar het bed had best wat zachter gemogen. De eerste punjabi's zijn gekocht, nu vraagt u zich vast af hoe dit eruit ziet er volgt een prachtige foto van Nadia die speciaal voor dit moment even gaat poseren. #wateenplaatje #beeldschoon.

Na een vermakelijke fietstocht door India. Vermakelijk vooral voor de Indiërs zelf ja, omdat ze nog nooit een blanke hebben gezien kwamen we bij de punjabi winkel aan. Waar wij als gierige Nederlanders voor 2100 roepies vier punjabi's en vier broeken wisten te scoren, omgerekend is dit zo'n €27,-. Doe dit ons maar eens na in Nederland. #challengeaccepted #viersetjeskledingvoor27euri #julliekunnenditlekkerniet

De moeder van Lianne vertelde ons over het zoetje en het zoutje. Wie ons een beetje goed kent weet dat het zoetje er wel ingaat, maar dat we nog geen zoutje hebben aangeraakt. Ook hebben we een super leuk huisdier, met een lekker geurtje. Ene zwerfhond kan ons niet meer loslaten en volgt ons overal waar we gaan. (Mams, als ik terug kom heb je dus een hondje voor je verjaardag) #welatendeleeftijdevenachterwege.
 Ieder dag is het hier zo'n 33 graden, dit betekent dat je een douche wel kan gebruiken. En wat zijn wij blij dat er geen warme doucheknop bestaat. 1. Je kan wel wat afkoeling gebruiken. 2. Het water wordt in de leidingen ook wel warm. 3. Anders wordt het een sauna in de hele flat. Soms is er een watercut, dit betekent dat er voor een tijdje geen water meer is. Douchen is dan echter geen enkel probleem, omdat er altijd wel een emmer water staat waarmee je heerlijk kunt douchen. Voor de mensen die zich afvragen of we een eigen kamer hebben, nee.. We hebben een eigen bed met wat leuke versiering en daar houd het op.

Nu is het tijd voor iets anders bij de douane in New Delhi hebben wij afscheid moeten nemen van onze AA batterijen nu denkt u misschien niets aan de hand, maar als het kerst is zullen wij in het donker leven. #geenkerstlichtjesvoorons #wekunnenerwelomlachenhoor
Ook hebben wij al een tip voor de Indiaase overheid, namelijk ga boetes innen voor iedere keer dat iemand toetert want dat is een miljoenen business. #demuziekvanIndiaiseentoeter

Even to the point, we kwamen hier natuurlijk om vrijwilligerswerk te doen. De komende tien tot veertien dagen zullen wij op de verschillende projecten meekijken en daarna zullen wij geplaatst worden op een project waar ze nog mensen kunnen gebruiken. Dit betekent niet dat we nog geen project hebben gezien. Gisteren hebbend we namelijk één project bezocht met zowel meisjes als jongens in verschillende leeftijden. 'Sister' 'Sister' come play with me! waren de eerste woorden die we hoorden van de straatkinderen. Ze toverden een lach op onze gezichten en we fall in love with them. Het was een korte, maar leuke eerste ontmoeting. Inmiddels zijn we ook in de shelter geweest. Dit is een project waar de kinderen komen als ze net van de straat zijn afgehaald. Wij hebben hier de gametime met ze doorgebracht. We hebben gebasketbald, uno gespeeld op de Indiaase manier, gebadmintond, gevoetbald en gevolleybald in hoeverre je dit volleybal of voetbal kunt noemen, iets met stenen en een speelveld en tot slot het welbekende spelletje rumiekub. #komendiebadmintonlessenvanhetmeandercollegetochnogvanpas Nu dachten we leuk rumiekub dit kennen we, niets is echter wat het lijkt in India. Alle kleuren mochten door elkaar, je mocht twee stenen opleggen, een 10 mag gecombineerd worden met een 6 en zo gaan we nog wel even door. #wiegaatdeuitdagingaan? Morgen zullen wij mee gaan kijken naar straatkinderen op het station om deze wellicht mee te kunnen nemen naar de shelter.
Disclaimer: Wanneer de kinderen in de shelter verblijven, zal er eerst uitvoerig gezocht worden naar de ouders en de thuissituatie. Indien de kinderen terug kunnen, omdat ze bijvoorbeeld alleen maar verdwaald zijn zullen zij terug naar huis worden gebracht.

Dit was onze eerste update vanuit India hope you enjoyed it!

Kusjesss,

Nadia en Marloes

PS. excuses voor de extreem verschrikkelijke opmaak, maar Nadia haar laptop wil gewoon echt graag doen waar het zelf zin in heeft.