Dit verhaaltje is al enige tijd geleden geschreven. Inmiddels heb
ik mijn diploma al een aantal weekjes, maar dat mag de pret niet drukken om
alsnog dit verhaaltje te posten! :)
 |
| #alsjehaarmaargoedzit |
Jaaa, daar was ie dan het verlossende telefoontje. Ook ik ben
geslaagd, de vlag kon uit. Als ik mijn ouders mag geloven ben ik in geen tijden
zo blij geweest. Het liedje waarin 'jij krijgt die lach niet van mijn gezicht
dat zou je wel willen..' wordt gezongen was zeker van toepassing op mij. 3 juli
is het dan zover na zes jaar hard werken mag ik dat felbegeerde papiertje
ophalen om er vervolgens een jaar niks mee te doen. Huh, ga jij niet studeren?
Nee voorlopig nog even niet. Ik weet namelijk niet goed wat ik wil dus stel ik
de keuze nog even uit. De grote vraag is dan, wat ga ik wel doen? Ik ga vijf
maanden naar India om vrijwilligerswerk te doen met straatkinderen. Wanneer ik
dit vertel krijg ik vaak de volgende reacties: Vijf maand is wel heel
lang, India is dat niet gevaarlijk?, oh, wat gaaf moet je doen! Of de vraag
waarom wil je dit gaan doen. In deze blog ga ik die laatste vraag verder
uitwerken. Allereerst heb ik nu de tijd om een tussenjaar te doen dus waarom niet. Na zes jaar hard werken vind
ik het wel fijn om even een jaartje geen school en werkdruk te hebben. Hierna
ga ik er weer vol tegenaan, maak je maar geen zorgen. De laatste jaren groeide
het idee om een keer vrijwilligerswerk te doen en een verre reis te maken
steeds meer. Het lijkt me mooi om een steentje te kunnen bijdragen daar waar
nodig. Jezelf op zij te zetten en een keer te denken aan een ander. India is
een land dat 79 keer groter is dan Nederland (als ik Wikikids moeten geloven)
dat zo'n 9796,04 km verderop ligt en een totaal andere cultuur kent dan
Nederland. Ik ben er nieuwsgierig naar, ondanks dat dit land en dit werelddeel
niet onze voorkeur heeft zoals Nadia al eerder schreef. (Check de leuke blog
van Nadia, 'I did it' ook even als je dat nog niet gedaan had!) Ik wil deze
reis ook maken om uit m'n comfortzone te stappen. Een keer niet de veilige
route te nemen, omdat ik denk dat uit je comfortzone stappen je zoveel kan
opleveren. Dingen die je anders nooit had kunnen ervaren en meemaken. Dit is
heel erg kort samengevat de reden waarom ik deze reis wil maken.
De nodige informatie over de organisatie waarmee wij gaan, de
plaats waar wij heen gaan en andere praktische informatie kunt u/jij
terugvinden in Nadia's blog 'I did it'!
Dit was m'n verhaaltje voor nu wel even, oh, niet helemaal. Wij
willen heel graag iets achterlaten voor de kinderen daar. Bijvoorbeeld bedden
zodat ze niet meer op matrasjes op de vloer hoeven te slapen, computers of een
dagje uit. Hiervoor is natuurlijk geld nodig. Wij hebben zelf al wel wat ideeën om geld op te
halen, maar meedenken mag altijd! Als u/jij een geniaal plan te binnen schiet
laat het ons weten!
Inmiddels hebben we een actie lopen. Wij gaan namelijk cupcakes
en appeltaarten verkopen. U kunt deze bestellen doormiddel van een mailtje te
sturen naar
nadiaschoemaker@gmail.com. De cupcakes kosten
€ 0,75 per stuk en
de appeltaart kost
€ 7,50.
U kunt uw bestelling ophalen op vrijdag 28 juli of op vrijdag 4 augustus vanaf 14.00h. Graag
even vermelden in de mail wanneer u uw bestelling op zou willen halen, dan
ontvangt u gelijk een mailtje met daarin het adres waar uw bestelling klaar
staat!
Liefs,
Marloes
PS. Wat eng om dit straks te delen #uitdiecomfortzone
PPS. Als u/jij geld over heeft mag u ook altijd een vrijwillige
donatie doen ;)
PPPS. Stel uw/je vraag gerust, onder de blog of privé wij beantwoorden
deze graag #wijbijtenniet
PPPPS: Inmiddels zijn de vliegtickets geboekt en we vertrekken 13
september richting India!
PPPPPS. Het gebruik van de # zal nog wel vaker voorkomen, want
deze vinden we leuk :)
