Lot's of celebrations
Tijd om even bijgekomen of na te genieten was er niet na onze
backpackreis. De eerste week na terugkomst stond namelijk in het teken van
Sophia's afscheid. De naam Sophia is nog niet zo vaak gevallen in onze blog dus
zullen we haar even kort toelichten. Sophia is een van de andere vrijwilligers
uit Duitsland. Ze was hier voor 3,5 maand internship en vanaf het begin werden
we aan elkaar gekoppeld en zo werden we in korte tijd goede vriendinnen. Haar
tijd zat erop en het was tijd om afscheid te nemen. Ze nam de jongens en ons
mee naar Disneyland, een zwempak in Vijayawada waar we al eens eerder zijn
geweest. De jongens en wij genoten er enorm van ondanks dat het wel een beetje
koud was. Het zonnetje wou niet echt doorkomen en onverwarmd water met natte
kleren is dan toch best een beetje koud. Na een leuk ochtendje zwemmen stond er
ook nog een film op het programma genaamd Oxygen. Natuurlijk was dit geen Engelse
film, maar desondanks genoten we van het rare gebrabbel, de vreemde vertolking
van liefde, de teveel doden en de verhaallijn roken is slecht voor je. De leuke
dag kwam tot een eind en de jongens ploften moe in hun bed. Sophia kreeg een
warm afscheid er werden cadeautjes gegeven, lieve woorden gesproken en er werd
heel wat afgeknuffeld. Ook wij wouden haar graag iets namens het project
meegeven en toverden een bedsheet om tot een mooie herinnering aan Deepanivas.
Het allerleukste was dat de jongens enorm hebben genoten van dit projectje.
Alle jongens mochten namelijk een hand op het bedsheet zetten. Dit gebeurde op
de ouderwetse manier met verf. Tegen al onze verwachtingen in gedroegen de
jongens zich voorbeeldig en hielpen ze zelfs mee waardoor het eindresultaat er
mocht wezen!
De tweede week na terugkomst in India stond in het teken van de
kerstvoorbereidingen en examens. De jongens hadden de week voor de
kerstvakantie examens en waren super hard aan het leren. Kuch, nee leren deden
ze niet echt tot onze grote verbazing. De oude jongens werden aan het werk
gezet met het maken van een kerststal onder de studietijd. Beetje vreemd,
aangezien de games time werd geskipt, omdat de jongen moesten leren. Het zal
wel de Indiase manier van examenvoorbereidingen zijn bespaart je een hoop stres
dus neem het gerust over. ;) 23 December was er een grote kerstviering in
Chiguru waarbij alle projecten aanwezig waren en een dans of stukje deden.
Zoals wel vaker was Deepanivas weer eens uniek want wij deden een skit (Indiase
woord voor toneelstukje) Omdat de jongens 'zo hard' aan het leren waren voor de
examens startte de skit oefening 22 december om 21:30 en eindigde deze om 01:00
uur om vervolgens de volgende ochtend om 05:00 uur weer verder te oefenen. Een
soort van voorbereid, maar moe gingen we de dag tegemoet. Wij speelden de
engeltjes en daar hoort natuurlijk ook een outfit bij. Zo werden we in de aller
lelijkste 'witte' frog gehesen die we ooit hadden gezien. (Een frock kun je
vergelijken met een soort van mislukte trouwjurk.) Die van ons had wit horen te
zijn, maar zoals wel meer dingen in India was deze bruin van de viezigheid.
Naast een bruine jurk hebben engeltjes natuurlijk ook vleugels. Hier kwamen we
tot de ontdekking dat engelen in India anders vliegen dan in Nederland. Wij
mochten deze hele dag namelijk op z'n kop vliegen, tja het was een hele
ervaring op zich. En dan mag je het toverstafje en het kroontje niet weglaten
bij een engel. We waren gewoon Koninklijke, toverende, op de kop vliegende
engeltjes. Niet alleen wij werden in een passende outfit gehesen, maar ook de
boys. Toen was het tijd voor de grote voorstelling met het grootste publiek
waar we ooit voor hebben gespeeld, namelijk 750 man. Alsof het niets was
voerden we ons toneelstuk op met z'n allen en sloten wij het ook nog eens af
met een stukje zang! Alsof dit niet genoeg podium fame was voor één dag deden we ook nog
een volo dance. Van te voren had het geleken alsof er niets mis kon gaan. De
dans was absoluut niet moeilijk, iedereen leek te weten wat ie most doen, maar
op het podium bezweken we onder de druk. Toch mocht het de pret niet drukken en
gingen de jongens helemaal uit hun dak! Het maakt ook niet uit wat we doen want
ze vinden alles helemaal geweldig. 
Kerst wordt natuurlijk niet alleen op 23 december gevierd, maar
ook op 25 december. 's Ochtends waren we uitgenodigd voor een kerkdienst. Deze
zou om half 9 plaatsvinden in het Engels. Natuurlijk kan dit niet goed gaan
want eenmaal aangekomen bleek dat de Engelse dienst een uurtje geleden al was
afgelopen. Ach ja, zoals we iedere zondag doen gingen we maar naar de Telugu dienst.
Ook waren we een beetje moe dus hebben we een powenapje gedaan om zo s' avonds
fris en fruitig aan het dinner te zitten. Met de andere volunteers (ookwel
volo's) besloten we om een vier gangen dinner in elkaar te zetten. Het was geen
culinair hoogstandje, maar de sfeer zat er zeker goed in. We hebben al met al
een gezellige kerst gehad. (Tweede kerstdag doorgebracht met de boys in de tv
kamer, ja tv kijken is erg leuk voor hen. Tweede kerstdag wordt niet gevierd in
India.) 
Van het ene feest vielen we in het andere feest. Oud en Nieuw
stond al weer voor de deur. Oudejaarsdag bakten we oliebollen en s' avonds
hadden we een leuke filmavond, met een hapje en een drankje. Toen de klok 12
uur sloeg stonden we op het dakterras te loeren naar vuurwerk. We moesten wel
erg goed loeren want veel vuurwerk was er niet. Gelukkig hadden we nog onze
eigen sterretjes om het nieuwjaar goed in te luiden. 
Even een sponsorgeld updatje. Met kerst wouden we de jongens
graag een kleinigheidje geven. Na lang brainstormen, wikken en wegen hebben we
ze allemaal een drinkfles gegeven, een pen en een chocolaatje. We wouden de
boys graag iets nuttigs geven en dat is op deze manier gelukt. De boys gaan
iedere dag zonder drinken naar school, omdat ze geen fles hadden en ze aangaven
dat ze deze wel graag wouden hebben wij deze gesponsord. Ook is er een pennen
probleem want iedere pen verdwijnt altijd op mysterieuze wijze. En op deze
manier hebben wij de voorraad weer een beetje aangevuld. Dan de grootste wens
van de jongens een chocolaatje.. Heel vaak komen de boys naar ons toe moet
vragen of we chocola voor ze hebben, maar helaas zijn we geen wandelende
chocolade bomen en moeten we ze altijd teleurstellen. Daarom besloten we om ze
eens heeel blij te maken!
In de volgende blog hoogstwaarschijnlijk meer over de bestedingen
van het sponsorgeld. Wij hebben al een aantal ideeën, die nu bij de staff liggen om verder
uitgewerkt te worden.
Wij hopen dat jullie ook van de feestdagen hebben genoten en
wensen jullie het beste voor 2018!
Dikke smakkerd,
Narloes
Ps. De foto's zijn inmiddels ook toegevoegd aan de vorige blogpost, dus mocht u nog benieuwd zijn ;).
Ps. De foto's zijn inmiddels ook toegevoegd aan de vorige blogpost, dus mocht u nog benieuwd zijn ;).
