Back to basic na een gave eerste backpack ervaring

Het is inmiddels al weer drie weken geleden dat we in Ella arriveerden. In Ella hadden we ons eerste echte stres moment. We hadden een hostel geboekt, maar geen geld... Alle ATM's hadden we al uitgeprobeerd en geen werkte. Wat nu? Naar een andere stad zo'n 60 minuten verderop in de hoop dat de ATM's daar wel werken? Wij hadden er niet zoveel zin in. Ons hele Ella plan zou dan naar de knoppen gaan.. We zouden het even laten voor wat het was en kijken waar het schip strand. #wewarenweleenbeetjeergchagrijnig De volgende ochtend wouden we Little Adam's peak beklimmen en moesten we wederom vroeg uit de veren voordat de wolken ons uitzicht zouden bederven. Helaas was het slecht weer en hebben we als nog alleen maar wolken kunnen bewonderen. Het voordeel was echter wel dat wij voor de mensen massa op de peak stonden en mensen zo'n half uur hebben gewacht op onze foto spot.

Wij hadden eigenlijk niet door dat deze mensen op onze fantastische spot stonden te wachten... Naïef dat we waren dachten we dat ze van het wolkendek aan het genieten waren, maar eigenlijk keken ze mee met onze hele fotoshoot. #defoto'szijnalsnogmislukt. Ja, we hadden een beetje pech met het wolkendek maar desondanks wad het uitzicht prachtig! Toch stond het geluk aan onze kant want op de terug weg kwamen we wonder boven wonder een werkende ATM tegen! Wij blij en onze hostel man nog veel blijer! Onze dag planning kon worden vervolgd en we gingen op weg naar de waterval. Deze stelde niet zoveel voor in vergelijking met die in Nuwara Eliya dus na vijf minuten kijken hielden we zelf een bus aan en gingen we terug naar Ella. De Nine arch bridge stond bog steeds op ons te wachten! De brug in gebouwd door de Engelsen zonder ook maar een stukje staal te gebruiken. De naam slaat op de negen bogen die de brug heeft wat iedereen die Engels kan al wel heeft begrepen. #marloeskangeenengelswantzebegreephetniet  Om de Nine arch bridge te bereiken moest je over het spoor lopen en we wouden van die fancy foto's maken.

Sri Lanka dacht ammahula met je foto's dus startte met keiharde regen. Nee, een foto in regen poncho op het spoor was niet wat we in gedachten hadden... Zeikes nat bleven we als bikkels wachten op de trein die over de bridge zou gaan. Ons wachten werd beloond want de regen bracht laag hangende wolken met zich mee wat een sprookjesachtige sfeer creëerde op onze foto's. Geen geslaagd spoor foto's voor ons, maar meer dan geslaagde Nine Arch Bridge foto's! De volgende dag wouden we nog de Ella Rock beklimmen, maar vanwege de slechte weersvoorspelling en een dik wolken dek besloten we dat het de moeite niet waard was en konden we eindelijk weer een keer uitslapen. Goed uitgerust vervolgden we onze reis richting Tissamahara met maar één doel spot de Leopard! In Sri Lanka leeft de grootste Leopard populatie in heel de wereld! In het park waar wij een safari boekten waren 25-30 Leopards! Het park is best wel heel veel hectare groot dus het sporten is zoeken naar een speld in de hooiberg.. We boekten een safari om 04:15 in de morgen om zo onze Leopard spot kans te vergroten. Het was slecht weer dus dit betekende dat de Leopards op rotsen, in bomen of niet natte paden te vinden waren. Zoals u natuurlijk wel weet haten katten water en zo ook deze katachtige. Natuurlijk is er meer te zien in dit park zo heeft het ook olifanten, hyena's, water buffalo's, krokodillen, toekans, beren, soort antilopen, pauwen, reptielen, zwijnen en nog veel meer vogels in de aanbieding. Nee, giraffes, zebra's, leeuwen en tijgers leven niet allemaal bij elkaar zoals in onze jeugd wel altijd is verteld. #mindfuck  Nog voordat we het park bereikten spotte we onze eerste olifant al, dit betekende veel goeds voor de rest van de tour! Oh weetje, dat mannetjes olifanten altijd alleen leven en de vrouwtjes leven in groepen? Nou, bij deze weet u het wel of was het een opfrissing. Nog een weetje, olifanten sterven vaak omdat hun tanden te slecht worden waardoor ze niet meer kunnen eten! #wauwditiseeninformatievedierenblog

We reden het park binnen en zagen  een tal van wilde dieren! Na vijf uur hadden we alle hiervoor genoemde dieren gezien maar bleven de Leopard en de beer uit! Nieuw weetje, in het park lopen plus minus vijf beren rond dus de kans dat je deze spot is nihil. Onze hoop op het potten van de Leopard was gevaren en we raakten lichtelijk verveeld na 6 uur in een jeep zitten. Juist op dat moment gaf de chauffeur plankgas na een telefoontje van een vriend! We hielden halt bij een meer om vervolgens krokodillen en vogels te spotten.. Wij hadden het op een meegeven moment wel gezien, maar de chauffeur wou niet weg! Dan opeens uit het niets worden er vrolijke hoe hi haa kreten geschreeuwd, look, look there's the Leopard. Wij sprongen op en zagen een koelbloedige Leopard op ons aflopen. Hij sprong de jeep in verslond een van onze mede safari leden en liep koelbloedig en verzadigd door! #overdrijventrektmeerlezers  Nu even serieus het Leopard spot deel is waar, maar het mensen eten niet. Wij kunnen u vertellen dat een Leopard spotten in het wild heel erg impressive is. Oh side note luipaard en panter zijn ook wel vertalingen voor Leopards. Nagenietend van dit prachtige schouwspel, snapten we eindelijk waarom de chauffeur zo lang bij het meer stil stond. Door het slechte weer nam de Leopard geen binnendoor weg maar het grote verharde pad om z'n poten droog te houden waardoor wij de Leopard konden spotten. #thanksregen Na 7 uur zat de tour  erop en was de Leopard in de pocket. #maardrievande200jeepszagendeleopard #luckyus 

Leopard gespot!!

Ons wilde dieren spotten avontuur ging nog even door toen we de volgende dag naar Mirissa gingen want daar stond een whale watching tour op de planning. Geheel volgens plan kwamen we na twee weken in het binnenland aan in de bad plaats Mirissa. Niet geheel volgens plan regende het er pijpenstelen. Een of andere storm uit India was over komen waaien. Stiekem miste India ons gewoon. Mirissa betekende voor ons geen WiFi, regenponsjos's, gewassen kleding die steeds weer nat werd, een natte kamer vanwege een lek in het dak en ons opgesloten voelen. We kwamen alleen naar buiten voor het avondeten oh en voor een whale watching tour. Deze tour was een enorm succes! We zagen drie walvissen waarvan één kalf! Walvissen zijn de grootste dieren op de aarde, en de aller grootste soort leeft rond Antarctica dus die zagen we net niet, maar wel bijna de grootste. Je spot ze door te kijken naar opspuitend water! Om de show af te sluiten dook er één onder en zagen we z'n staart van vet dichtbij. Als klap op de vuurpijl zagen we ook nog tientallen dolfijnen rondom onze bood voorbij springen! Ondanks de stromende maar dan ook stromende regen, de kou en wilde golven was het super awsome om zoveel wilde dolfijnen en walvissen te zien. Als echte zeevaarders stonden we voor op het dek walvissen en dolfijnen te spotten en hapten we zeewater. #onszoutgehaltewasookdirectweeraangevuld De dag erna was er wonder boven wonder een paar uurtjes geen regen en verdwenen we zelf als dolfijnen in de golven. 

Op naar de tweede badplaats Unawatuna. Het weer was nog steeds bagger dus de zee was niet van ons. We zaten ergens in een huisje in de middle of nowhere en we verdwaalden de twee avonden dat we er sliepen allebei. Helemaal Toppie, bij random mensen aanbellen omdat je denkt dat ze bij je huisje horen en het gevoel hebben dat je elk moment kan worden opgegeten door een hond. Nouja dat even terzijde daar ging het natuurlijk niet om. We gingen naar Jungle beach. Althans dat was het plan. Wij scheten echter in onze broek toen we een paar gangster groepen met jongens tegen kwamen midden in de wildernis. We besloten door te lopen totdat we jungle beach konden zien, zodat we wel konden zeggen we hebben jungle beach gezien.

Niemand vraagt natuurlijk heb je ook op jungle beach gestaan? We pakten nog wel even een goede foto spot en gingen daarna in een drafje terug naar veiliger gebied. Vanuit Unawatuna konden we gemakkelijk naar Galle. Galle is een Nederlands fort, de Nederlandse invloeden zijn naar onze mening niet heel erg goed meer te zien, maar de christelijke kerken en af en toe een Nederlands naam Bordje wijzen toch op Nederlands kolonialisme. Galle heeft tegenwoordig (na de tsunami) een erg Europese uitstraling. Voor ons kon het net zo goed een stadje in Spanje zijn geweest. Wij vonden in Galle het souveniertjes walhalla van Sri Lanka. We hadden dit niet verwacht en daardoor hadden we niet genoeg geld mee dus besloten we een ander keer terug te gaan met geld. Oh, zusters hier kochten we een verjaardagscadeau voor jullie 😏 Dat was het avontuurlijke Unawatuna wel weer en zo kwamen we bij onze eindstop van de reis. Oorspronkelijk was dit niet het plan en gingen we daar de fout in, maar daarover later meer. #staytuned Eindelijk klaarde het weer op en hadden we de eerste zonnestralen aan de kust te pakken! Dit betekende natuurlijk dat we hier flink van gingen genieten. We doken de zee iedere dag opnieuw weer in.

Herman de zeevaarder in Galle

Vraten ons vol, en zopen ons klem. (Grapje grapje we deden af en toe een cocktailtje en zagen iets vaker luxere restaurants) Ook begon in Hikkaduwa ons surf avontuur! Een avontuur was het zeker met veel zand in de bikini, zout water in de bakkes en dodende blikken van onze instructeurs. (Toelichting, zeggen dat je hebt gesurfd (hadden we ook echt) en er vervolgens helemaal niks van bakken is best frustrerend voor hen blijkbaar) Natuurtalenten waren we zeker niet, maar uiteindelijk stonden we zo af en toe op ons bord en mochten we zelfs zonder hulp ons eerste golfje pakken. Wij hadden natuurlijk beginners geluk en stonden allebei als professionals op het board toen we een aanboarding met elkaar hadden. Waar niet alleen wij hartelijk om konden lachen maar ook onze instructeur die ons het advies gaf wat verder uit elkaar te gaan. Al met al was het surfen een leuke sportieve uitdaging. Nu gaan we nog even terug naar ons foutje. We hadden van te voren namelijk besloten een dag voor ons vliegtuig zou vertrekken naar Colombo te reizen om zeker te weten dat we onze vlucht zouden halen. We konden stiekem geen afscheid nemen van het heerlijke Hikkaduwa dus besloten we Colombo te skippen en in de ochtend richting het vliegveld te gaan.

Het was zeker ruim genoeg gepland en het plan had prima kunnen lukken, maar omdat de bus niet reed die wou zouden moeten pakken viel ons plan in het water. In plaats van in twee uur op het vliegveld te zijn zouden we er vier uur over doen en hier had onze planning niets op te zeggen. We besloten vroegtijdig de bus uit te stappen en opzoek te gaan naar een veeel en veeel te dure taxi... Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want taxi's bestaan soms niet als je ze nodig hebt. Uiteindelijk gingen we in een voor Sri Lankese begrippen hoog tempo richting het vliegveld en haalden we onze vlucht gelukkig wel. Een tipje voor anderen zorg maar dat je ruim op tijd bent want dat bespaard je enorm veel stres en geld in dit geval. Ons Sri avontuur zat er nu toch echt op en in 24 uur zouden we weer back to basic in Vijayawada zitten! Sri Lanka was een gave eerste kennismaking met backpacken en wij zouden Sri zeker aanraden! 

Dancing on your surfboard.

Alvast fijne kerstdagen en een gezond 2018 toegewenst, geniet er van!

-xx- us -xx-

Let's explore Sri Lanka!

Yess, we made it, we zitten in de bus naar Kurunegala om uiteindelijk Dambulla te bereiken! U hoort het goed onze holidays naar Sri zijn begonnen! Vanuit onze hometown Vijayawada zijn we donderdagavond (16 november) op de trein gestapt richting Chennai. De trein kwam een uur later dan gepland dus wij waren een klein beetje gestressd, zouden we de vlucht nu nog wel halen? Nee, het treinstation van Chennai ligt niet zoals in Nederland recht naast het vliegveld. We zouden eerst nog met een tuktuk naar het vliegveld moeten... Wonder boven wonder kwam de trein wel op de geplande tijd aan. Wij waren nog in een diepe slaap toen we gewekt werden met het nieuws ‘u heeft Chennai centraal bereikt’. We wisten niet hoe snel we de trein uit moesten, half slapend de backpack weer op de rug, dekentje onder de arm en tas op de buik stapten we uit de trein. Achteraf bleek de trein nog een half uur stil te staan en hadden we ons niet hoeven haasten... Op zoek naar een tuktuk die ons naar Chennai AirPort zou brengen. Na een beetje onderhandelen vonden we er één en waren we maar liefst 4,5 uur van te voren op het vliegveld! #wachten #duurtlang Soepeltjes kwamen we door alle hectiek van het vliegveld om veilig te landen in Sri! Nu stond er een nieuwe barrière voor ons klaar. Zouden we Sri in mogen? Fluitje van een cent, binnen enkele secondes stond de stempel in ons paspoort! 

Ons tweede avontuur kon beginnen!

Stonden we daar met onze geliefde backpacks op het vliegveld. Wat nu? Wie ons wat beter kent weet dat we hier niet onvoorbereid stonden. Het hostel was voor de eerste twee dagen al geboekt  nu alleen nog van het vliegveld naar ons hostel in Negombo. Hier maakten we onze eerste fout. We deelden een taxi met een ander backpacker en stapten in bij een schoft bleek later. Wat een asshole was de chauffeur. We maakten en afspraak over de prijs toen we instapten, maar halverwege de rit begon hij opeens rare wartaal uit te slaan. Iets met ik wil 1500 roepie want het is verder dan het centrum.

Hier begrepen wij natuurlijk niks van en we legden hem eens haarfijn uit dat we 1000 roepie hadden afgesproken en dat het zijn fout was dat hij verkeerd had ingeschat waar ons hostel zat. Wij stapten de taxi uit met een voldaan gevoel en keken de verongelijkte taxi chauffeur na! We werden hartelijk verwelkomt in ons eerste hostel en ploften op onze bedden neer. Moe na een lange reis was het tijd om even bij te komen. Toch begon het na een paar uurtjes te kriebelen om even richting het strand te gaan. Nog geen vijf minuten later stonden we op het strand en begon het langzaam door te dringen dat we echt op Sri zijn. Van het één kwam het ander en voordat we het wisten hadden we heel Negombo al gezien.

De Nederlandse kanalen, de vismarkt, de kerk en het Nederlandse fort werden allemaal afgevinkt. Moe maar voldaan gingen we slapen. Na een goede nacht was het tijd om onze vervolg reis te plannen. We wouden de volgende ochtend namelijk met de bus richting Dambulla. Op naar het station om ons even te laten informeren! De dag was nog lang niet om dus besloten we er maar een stand dagje van te maken. Als echte toeristen met een strandlaken, tijdschriftje en wat te eten kwamen we de dag goed door!

19 november de wekker gaat het is vroeg in de morgen maar tijd om onze backpacks te pakken om onze reis te vervolgen. We krijgen een ontbijten mee voor onderweg en stappen de bus in richting Dambulla. We zijn aangekomen, backpacks weer op de rug een tuktuk aanhouden en hups richting de cave tempel. Daar beginnen we aan onze eerste trappen niet wetende dat er nog veel meer volgen. Boven moeten we onze schoenen uit doen, skeer dat we zijn willen we ze niet in de bewaakte stalling zetten voor 50 roepie. Dit is nog geen €0,30... #wezijnaangestokenmethetskeerheidvirusdoordeanderevrijwilligers U denkt dan laat je ze toch staan, helaas geen optie tenzij je de aapjes een leuk Nederlands souvenirtje gunt. Om al onze problemen te omzeilen gaan we gezellig om en om naar binnen. De tempel zit in een grote rots en binnen staan allerlei boeddha beelden. Je hebt ze in allerlei verschillende vormen, maten en kleuren. Het walhalla aan boeddha beelden kunnen we ook weer van ons lijstje afschrijven! 
En again we gaan de bus weer in. De cave tempel was slechts een tussenstop op onze reis richting Sigiriya. We ontmoetten een vriendelijke buschauffeur die ons speciaal naar ons hostel rijd. #bespaartonsweerwatkilometersmeteenbackpackopderug Met het uitzicht op de welbekende lion rock vallen we in een onrustige slaap. Alle horror verhalen over de verschrikkelijk zware tocht omhoog hebben ons een beetje bang gemaakt die ons de volgende dag te wachten staat.

De wekker stond ook vandaag weer vroeg. Om de ergste hitte te vermijden zouden we vroeg de rock op moeten. Vol goede moed begonnen we aan onze tocht omhoog. Voor we het wisten stonden we op de rock! Alle horror verhalen sloegen helemaal nergens op.. Oké, wandelen op de Nederlandse vlakke wegen is makkelijker, maar heel veel verschil maakt het niet. We moesten een aantal trappen omhoog en op het moment dat je dacht het wordt een beetje zwaar stond je al weer boven. Boven konden we genieten van het prachtige groene landschap. Na wat fabulouse foto's geschoten te hebben konden we vrolijk naar beneden. We stonden beneden toen net bussen vol toeristen werden uitgeladen wij blij dat we vroeg waren opgestaan. 

's  middags stapten we de bus in
op weg naar Kandy.
Wat bussen en treinen betreft zijn we de lucky ones. We hebben iedere keer een zitplaats en alle busverbindingen sluiten precies aan! Zo ook nu weer.. We stonden nog maar net bij de bushalte toen onze overstap klaar stond. 

Na wederom een voorspoedige reis kwamen we aan in ons derde hostel te Kandy. Kandy is niet zoveel soeps. De royal botanische tuinen en de tempel van de tand zouden de hoogtepunten moeten zijn.

Ja, de tuinen waren wel mooi, maar we voelden ons net twee gepensioneerde dametjes die van de rust kwamen genieten.Dan hadden we de tempel natuurlijk nog. Het is de belangrijkste boeddhistische tempel in heel Sri Lanka, omdat hier de tand van boeddha wordt bewaard dus onze verwachtingen waren hoog... De tempel stelt niets voor, je kan de tand van boeddha die waarschijnlijk van een paard is niet eens bekijken en het gebouw is gewoon een beetje lelijk. We begrijpen natuurlijk wel dat het voor echte boeddhisten een erg bijzondere plaats is vanwege de paardentand. 

Onze conclusie is als je ooit een keer naar Sri gaat en weinig tijd hebt sla Kandy dan vooral over! #creditsvoordepaardentandopmerkingnaarjoannen

Kandy is het startpunt van één van de mooiste treinreizen van de wereld. Wij moesten dit natuurlijk even controleren. En so far is dit inderdaad de mooiste treinreis die we ooit hebben gemaakt. Je rijdt door het prachtige heuvelachtige berglandschap van Sri. Om deze zeven uur durende treinreis op te breken besloten we twee nachtjes te slapen in Nuwara Eliya ook wel little Engeland genoemd. In de tijd van het kolonialisme zochten de Engelsen naar een plaats die wat meer op hun thuisland leek om zo heimwee te voorkomen. Deze plaats vonden ze in Nuwara Eliya en wij merkten als snel waarom. Van het warme Kandy kwamen we in het koele Nuwara Eliya. Het was hier 13 graden Celsius en met wat regen leek het precies op Engeland. We verbleven in een hostel bij de Lake lekker hoog in de wind wat het extra aangenaam maakte. Bibberend van de kou (ja we weten het in Nederland is het minstens net zo koud dus we mogen niet klagen, maar dag doen we lekker toch) trokken we onze schaarse warme kleding aan. 
De kou weerhield ons er echter niet van een rondje om de Lake te wandelen en een dag tripje voor de volgende dag te plannen. Nuwara Eliya staat bekend om de vele theeplantages vanwege het geschikte klimaat. Wij waren nieuwsgierig geworden dus er stond een dagje naar de tea factory op de planning gecombineerd met een waterval en viewpoints. Eenmaal terug wisten we precies hoe de productie van thee in elkaar steekt en zijn we weer wat wallpapers rijker. Als u nog een achtergrond voor uw computer zoekt kunt u gerust een bestelling doen en hebben wij nog wat extra sponsorgeld ;) ;)  

Right now we are on our way to Ella. Dit betekent deel twee van één van de mooiste treinreizen ter wereld! 

En dan nu even helemaal terug. Terug naar het project in India. Voordat we aan ons backpack avontuur in Sri begonnen stond er nog een andere uitdaging voor ons op het programma in India. Het was de week van de Children dus dat betekende een speciaal programma. De jongens hadden wat leuks voor ons bedacht een super gave Up tempo Indiase dans. Want wat is er nu leuker dan ons te zien dansen? Na zo'n vier uurtjes practicen begon het er een klein beetje op te lijken, let wel een heel klein beetje. De jongens vonden het namelijk nodig om de volgende dag vrij van school te nemen om ons de dans te leren. Dit betekende voor ons een dagje minder les geven #watjammernou. Als je niet naar school komt moet je je natuurlijk wel afmelden en hoe doe je dat in India? Heel simpel je fietst even naar de school om te zeggen dat je weer weg moet... En zo oefenden we de hele dag de dans. Aan het einde van de dag hadden de jongens het voor elkaar gekregen en waren we klaar gestoomd voor de grote opvoering in de avond. Voor zo'n tweehonderd kinderen mochten wij die avond dansen. Op het moment suprême werden we toch wel een beetje zenuwachtig. Zouden we alle danspasjes nog wel weten? Veel tijd om zenuwachtig te zijn was er niet want voor we het wisten was het alweer voorbij. Wel anderhalve minuut lang stonden we te shinen op het podium! Nee het ging niet helemaal perfect, maar we hebben er wel van genoten! 

Liefs van ons!

Een nieuwe start!

We zijn weer twee weekjes verder en een weekendje Hampi, de verhuizing naar Deepa Nivas en onze eerste weken op de nieuwe school zitten er op. Over een week gaan we naar Sri Lanka dus de reiskriebels gieren door ons lijf. Lessen voorbereiden, kinderen vermaken, met veel te veel spullen op een fiets, fun maken met de andere vrijwilligers, ons reisplan voor Sri Lanka uitwerken en onze kamer decoreren is wat we de afgelopen weken gedaan hebben. Twee volle drukke weekjes met genoeg op de planning, dus wij hebben ons wel weer vermaakt! 

Zoals u in onze vorige blogpost heeft gelezen zou er hoogstwaarschijnlijk een overplaatsing naar een ander project gaan plaatsvinden. Inmiddels zijn we inderdaad overgeplaatst naar een ander project! De organisatie heeft dit heel goed opgepakt en binnen een mum van tijd konden wij weer aan de slag. We werken nu op een andere school, dit is wederom een public school. De naam van de school is: 'Vijaya Mary Intergrated School for The Blind'. Op deze school zitten zowel blinde als niet-blinde kinderen. Tijdens de meeste lessen zitten de blinde kinderen gemengd in de klassen met de niet-blinde kinderen en tijdens sommige lessen krijgen de blinde kinderen speciaal les in het lezen van braille. Hierdoor leren de kinderen omgaan met blinde kinderen en leren ze elkaar te helpen. Ook is er op deze school een afdeling met geestelijk gehandicapte kinderen, je kunt dit vergelijken met een soort van kinderopvang.

De school heeft de uitstraling van een American High school. Op deze school werken wij zeven periods op een dag waarvan we er 4 of 5 lesgeven aan verschillende klassen. De klassen zijn heel uiteenlopend en gaan van kinder garten tot en met 9th grade. Wij geven alleen Engels les zonder enig les materiaal wat betekent dat we 16 uur in de week moeten voorbereiden. #doeiweekend. U denkt nu vast leuk al die informatie, maar wat vinden de meiden er nu van? Zoals ook op de andere school is het lastig om een weg te vinden in het lesgeven. Onze 'westerse' manier van lesgeven contrasteert nogal met de Indiase manier waardoor we soms scheve ogen krijgen van de kinderen en de leraren. We doen ons best en proberen de kinderen leuke lessen te geven door veel interactie.

Met onze overplaatsing naar deze school kwam nog iets meer kijken. We zijn afgelopen week namelijk verhuisd! Van de flat midden in de stad zijn we naar één van de outside projecten verhuisd per fiets. Volledig bepakt en bezakt gingen we de 25 minuten durende tocht door het Indiase verkeer aan. Helemaal bezweet en oververhit kwamen we aan bij ons nieuwe huisje. Er zijn twee kamers die we met drie mensen moeten delen, u raadt het natuurlijk al wij slapen met elkaar op een kamer, maar de deur is altijd open voor Sophia! Sophia is onze mede projectganger uit Duitsland en een heel gezellig maatje om mee te werken. Deepa Nivas betekent geen wifi meer voor ons doordeweeks #datisevenafkicken #datvaltwelmee maar het ergste is dat de supermarkt niet meer om de hoek zit (voor de mensen die het nog niet wisten, wij houden van lekkere ongezonde tussendoortjes..). #datisechtevenafkicken #nofood #paniek

Ons outside project heet Deepa Nivas en we leven er samen met zo'n 25 straatkinderen en Sophia. #jawezijnalvrienden #wesprekenengels We ontbijten met de jongens om 07:30 daarna hebben we een klein uurtje om ons klaar te maken voor school. Om 08:45 vertrekken we op de fiets naar school waar we van 09:45 tot en met 16:00 uur les geven met een korte break. Terug naar Deepa Nivas begint de games time voor de jongens, die overgaat in study time en dinner. Na het dinner zijn we rond 21:00 uur weer op onze geliefde kamertjes om uit te rusten van de dag. Natuurlijk hebben we nog wel weekend. Op donderdagavond vertrekken we weer naar de drukte van de stad om WiFi te tappen in de flat #omlessenmeevoortebereiden en om ons suiker tekort weer aan te vullen. Zaterdagavond is het tijd om weer terug te fietsen naar de 'rust' van Deepa Nivas met zondag een gamestime day voor de deur en dan starten we maandag weer met lesgeven.

Zoals we aan het begin zeiden, hebben we er ook een weekendje Hampi opzitten. Het eerste ritje met de trein is een feit! 14 uur later en relatief goed uitgerust kwamen we aan in Hampi. Hier begon onze zoektocht naar een hostel. Weer was de prijs het struikelblok voor veel van de vrijwilligers. Eindelijk vonden we een mooi resortje en mochten we met 7 man in een bungalow voor ongeveer 5 personen slapen. We dropten onze spullen en gingen op weg naar de watervallen. Na een wandeltocht van een uur door de mooie, stille, Indiase natuur, kwamen we steeds dichterbij de watervallen. We moesten nog een paar rotsen overwinnen om op een mooi stekkie dicht aan het water te komen. Waar Marloes de lenigheid wel had, kon de broek het even niet handelen (op z'n Engels) en zei krak.... Het verbaasde Nadia echter niet want dit is al de vijfde broek die Marloes sloopt. De voorgaande broeken moesten het onderspit delven tijdens het zwemmen, het bukken voor de kluis, het volleyballen en het maken van een kerstboom. Of het aan de broeken licht of aan Marloes laten we in het midden. #jajoanneikbenlomp De gescheurde broek mocht de pret echter niet drukken want we hadden een mooi stekkie veroverd. Hier zijn we het water ingedoken en hebben we genoten van de rust. #sorrypapaenmamaregel1nietzomaarinwaterzwemmenisverbroken #erzwommenveelmeermensen Een geslaagde eerste dag in Hampi dus!

De wekker ging, het was 04:15 uur in de morgen. We openden onze ogen en dachten *een naar woord* wat doen we onszelf aan. Het plan ontstond de vorige dag, het zou namelijk wel heel leuk zijn om de zonsopgang te zien. Zo gezegd zo gedaan, om 04:30 gingen we op weg naar de Monkey tempel voor de zonsopgang. Deze tempel staat bekend als goede spot voor de zonsopgang en de vele apen. Een klein weetje: we renden binnen 10 minuten 600 traptreden op inclusief alle hindernissen. Met het opkomen van de zon werden ook de monkeys wakker en binnen een mum van tijd snapten we waarom het de Monkey tempel heet.

In de middag zijn we naar het centrum gegaan om alle 3000 tempels te bekijken die in Hampi te vinden zijn. Als snel kwamen we erachter dat het allemaal één pot nat was en na een paar tempels gooiden we de plannen om. Het was tijd om te shoppen! In India is het gebruikelijk om af te dingen. Normaal gesproken houden we hier niet zo van, maar om oohs en aahs van de andere vrijwilligers te voorkomen als we onze prijzen zeiden, moesten we wel af dingen. ;) We kwamen helemaal in ons element en maakten er een sport van om de prijzen zo laag mogelijk te krijgen. We hebben dus goede zaken gedaan in Hampi!

Moe van het vroege opstaan van de dag ervoor, besloten we vandaag lekker rondom het huisje te blijven hangen. Twee van de vrijwilligers besloten een impuls tattoo te zetten. Voor ons de uitgelezen kans om dit een keer van dichtbij mee te maken. Van het een komt het ander en ook wij zijn nu een tattoo rijker. #hahaneegrapjehoor Vandaag zouden we de trein terugnemen naar Vijayawada en kwam er al vroeg in de middag een einde aan ons mooie uitstapje.

 

Dikke knuffel van ons!

Reis met ons mee...

In de afgelopen periode waren er leuke momenten, kwamen de reiskriebels op, maar was er ook sprake van een teleurstelling. Reis met ons mee en lees onze ervaringen in deze blogpost...

Yess, we made it! Zondag 15 oktober zijn we in Chiguru geweest en hebben we eindelijk alle projecten bezocht. Jawel, dit kostte ons maar liefst een maand. Wij horen u denken 'zitten ze er al weer een maand?' Tja, het verbaasd ons zelf ook een beetje. In de afgelopen maand hebben we ontzettend veel nieuwe indrukken opgedaan en is de tijd omgevlogen. In deze maand hebben we beetje bij beetje een draai kunnen vinden in het leven hier. Alle nieuwe indrukken hebben we inmiddels een plaatsje kunnen geven. Huh? Horen we u nu alweer denken? 'Wat zijn die nieuwe indrukken dan?' U kunt denken aan nieuwe geuren, nieuwe geluiden, nieuwe mensen, een ander klimaat, ander eten, nieuwe mode ;), een groep vrijwilligers waarmee je samenleeft en moet communiceren, maar vooral ook de andere manier van leven met alle Indiase gewoontes en vanzelfsprekendheden. We hebben gemerkt dat het soms best lastig was om om te gaan met de Indiase cultuur en je dan aan de cultuur aanpassen vreet ongemerkt toch best veel energie. Nu we onze draai hebben gevonden gaan we met dit positieve gevoel door naar onze tweede maand hier!

*Terug naar Chiguru*. Chiguru is één van de outside projecten en prachtig gelegen. Dit project ziet eruit als een klein vakantie park. Chiguru is namelijk gelegen aan de rivier omringd door palmbomen, hier en daar loopt een kippetje, maar het kan ook heel goed zijn dat je een Buffalo tegenkomt. Ook is er een speelpleintje en tot slot heb je nog de schattige 'vakantie huisjes'. In deze 'vakantie huisjes' ook wel cottages genoemd leven de kinderen met de zelfde leeftijden samen. De kinderen die hier leven zijn tussen de 6 en 14 jaar oud. Als de kinderen de leeftijd van 15 jaar bereiken zullen ze naar één van de andere projecten (genoemd in blogpost 7) overgeplaatst worden.

De kinderen volgen hier een time table, die onder andere games time, study time, bath time en lessons bevat. De oplettende lezer heeft opgemerkt dat we het woord jongens niet hebben laten vallen, dit komt omdat in Chiguru het enigste meidenhuis heeft binnen de hele organisatie. De meiden en jongens leven voor het grootste deel apart van elkaar, maar ze eten bijvoorbeeld wel samen in dezelfde ruimte, maar aan verschillende tafels natuurlijk.. Omdat dit het enigste meiden project is binnen de organisatie loopt de leeftijd van de meiden heel erg uiteen.

De drie meiden die iedere week in Chiguru werken hadden deze zondag watergames op het programma staan. De hele ochtend waren de voorbereidingen in volle gang en begin van de middag gingen de games van start. Heel wat uurtjes en natte kleding later konden we zeggen dat de jongens en meisjes hadden genoten, en wij ook! Na het avondeten was het tijd om weer terug te gaan naar de flat, want een nieuwe week op de school wachtte op ons...

Deze week stond in het teken van het Diwali festival, ook wel het lichtjesfestival genoemd. De één van de projecten gegaan om het samen met de kinderen te vieren. Waar de jongens hun siervuurwerk in de lucht schoten, schoten de buren illegaal knal vuurwerk voor Nederlandse begrippen de lucht in wat de pret een beetje drukte. #wijzijnblijdatonzetrommelvliezennogheelzijn

Indiase mensen waren druk bezig met hun voorbereidingen. Supermarkten werden leeg gekocht, overal werden lichtjes opgehangen en er werd heel veel vuurwerk ingeslagen. Ook op de school was te merken dat het Diwali festival in aantocht was want de kinderen hadden woensdag en donderdag vrij. Voor ons betekende dit dat we onverwachts 2 dagen 'holidays' hadden. Donderdagavond was het dan eindelijk tijd om het festival te vieren. Wij zijn naar

Sjeezen van de glijbanen, lachende gezichtjes, vermoeide koppies aan het einde van de dag, natte kleding en onze rode koppies. Dit was hoe onze dag eruit zag! Zoals u wel kon raden zijn we naar een waterpark geweest. Alle jongens van Moggas en Deepa Nivas gingen gezellig mee. Met een stuk of 70 jongens was het park zo gevuld. Van 10:00 uur t/m 16:00 uur hebben de jongens zich helemaal kunnen uitleven en wij trouwens ook! Zowel wij als de jongens hebben er van
genoten en gingen met vermoeide koppies weer op 'huis' aan.

In onze holiday dagen hebben we niet stil gezeten. We moeten namelijk binnen 90 dagen India uit in verband met ons visum en of je het gelooft of niet dit is al eind november. Omdat we het zonde vinden om even op en neer te vliegen, hebben we er maar een vakantie van gemaakt. U zult nu wel benieuwd zijn waar deze vakantie heen gaat, Sri Lanka is het gelukkig land waar we de economie een kleine 'boost' gaan geven. Natuurlijk kan alles met het regelen niet in één keer goed gaan dat is iets te veel gevraagd, maar in twee keer lukt het hoor. Ja, wij gingen op pad om treintickets te kopen. We hadden ons goed voorbereid, even geïnformeerd bij de andere vrijwilligers hoe en wat en we hadden alle informatie op een rijtje. Op de fatse naar het station dan maar. Eenmaal aangekomen lijkt onze voorbereiding toch iets minder goed dan gedacht, want waar is dan die balie waar je treintickets moet kopen? Nadat we het hele station over zijn geslenterd en van hot naar her zijn gestuurd door alle Indianen zijn we uiteindelijk toch bij de balie beland. Binnen no time hadden we onze tickets binnen! Het ticket wordt nog één keer goed geïnspecteerd voordat het de kluis in zou gaan en wat blijkt? Shit happens, de heenreis is een dag te laat geboekt. No stress alles kan namelijk opgelost worden in India. And again op naar het station waar we de ticketbalie nu in één keer vinden #datisevenfijn Voor maar liefst €0,50 kunnen we beide tickets omboeken! De treintickets zijn binnen, op naar de vliegtickets. Met een beetje hulp van het thuisfront was dit een koud kunstje. Zonder visum kom je Sri Lanka niet binnen dus twee keer in één jaar vragen we een visum aan. Omdat we niet op straat willen slapen hebben we ook alvast een hostel geboekt voor de eerste twee nachten. Tot zover de Sri Lanka plannen. 

In onze vorige blog schreven we vrolijk over onze plaatsing in de school. Helaas zijn er wat problemen rondom onze plaatsing die niet op korte termijn opgelost kunnen worden. Dit betekent dat we waarschijnlijk overgeplaatst zullen worden naar een ander project. Voor nu zijn we teleurgesteld en is er een hoop onduidelijkheid. In een volgende blog hoort u hier meer over...

(Deze blog is in meerder dagen geschreven zo wisten we aan het begin nog niets over de problemen rondom de school en aan het einde al wel.)

Knuffels van ons