Back to basic na een gave eerste backpack ervaring

Het is inmiddels al weer drie weken geleden dat we in Ella arriveerden. In Ella hadden we ons eerste echte stres moment. We hadden een hostel geboekt, maar geen geld... Alle ATM's hadden we al uitgeprobeerd en geen werkte. Wat nu? Naar een andere stad zo'n 60 minuten verderop in de hoop dat de ATM's daar wel werken? Wij hadden er niet zoveel zin in. Ons hele Ella plan zou dan naar de knoppen gaan.. We zouden het even laten voor wat het was en kijken waar het schip strand. #wewarenweleenbeetjeergchagrijnig De volgende ochtend wouden we Little Adam's peak beklimmen en moesten we wederom vroeg uit de veren voordat de wolken ons uitzicht zouden bederven. Helaas was het slecht weer en hebben we als nog alleen maar wolken kunnen bewonderen. Het voordeel was echter wel dat wij voor de mensen massa op de peak stonden en mensen zo'n half uur hebben gewacht op onze foto spot.

Wij hadden eigenlijk niet door dat deze mensen op onze fantastische spot stonden te wachten... Naïef dat we waren dachten we dat ze van het wolkendek aan het genieten waren, maar eigenlijk keken ze mee met onze hele fotoshoot. #defoto'szijnalsnogmislukt. Ja, we hadden een beetje pech met het wolkendek maar desondanks wad het uitzicht prachtig! Toch stond het geluk aan onze kant want op de terug weg kwamen we wonder boven wonder een werkende ATM tegen! Wij blij en onze hostel man nog veel blijer! Onze dag planning kon worden vervolgd en we gingen op weg naar de waterval. Deze stelde niet zoveel voor in vergelijking met die in Nuwara Eliya dus na vijf minuten kijken hielden we zelf een bus aan en gingen we terug naar Ella. De Nine arch bridge stond bog steeds op ons te wachten! De brug in gebouwd door de Engelsen zonder ook maar een stukje staal te gebruiken. De naam slaat op de negen bogen die de brug heeft wat iedereen die Engels kan al wel heeft begrepen. #marloeskangeenengelswantzebegreephetniet  Om de Nine arch bridge te bereiken moest je over het spoor lopen en we wouden van die fancy foto's maken.

Sri Lanka dacht ammahula met je foto's dus startte met keiharde regen. Nee, een foto in regen poncho op het spoor was niet wat we in gedachten hadden... Zeikes nat bleven we als bikkels wachten op de trein die over de bridge zou gaan. Ons wachten werd beloond want de regen bracht laag hangende wolken met zich mee wat een sprookjesachtige sfeer creëerde op onze foto's. Geen geslaagd spoor foto's voor ons, maar meer dan geslaagde Nine Arch Bridge foto's! De volgende dag wouden we nog de Ella Rock beklimmen, maar vanwege de slechte weersvoorspelling en een dik wolken dek besloten we dat het de moeite niet waard was en konden we eindelijk weer een keer uitslapen. Goed uitgerust vervolgden we onze reis richting Tissamahara met maar één doel spot de Leopard! In Sri Lanka leeft de grootste Leopard populatie in heel de wereld! In het park waar wij een safari boekten waren 25-30 Leopards! Het park is best wel heel veel hectare groot dus het sporten is zoeken naar een speld in de hooiberg.. We boekten een safari om 04:15 in de morgen om zo onze Leopard spot kans te vergroten. Het was slecht weer dus dit betekende dat de Leopards op rotsen, in bomen of niet natte paden te vinden waren. Zoals u natuurlijk wel weet haten katten water en zo ook deze katachtige. Natuurlijk is er meer te zien in dit park zo heeft het ook olifanten, hyena's, water buffalo's, krokodillen, toekans, beren, soort antilopen, pauwen, reptielen, zwijnen en nog veel meer vogels in de aanbieding. Nee, giraffes, zebra's, leeuwen en tijgers leven niet allemaal bij elkaar zoals in onze jeugd wel altijd is verteld. #mindfuck  Nog voordat we het park bereikten spotte we onze eerste olifant al, dit betekende veel goeds voor de rest van de tour! Oh weetje, dat mannetjes olifanten altijd alleen leven en de vrouwtjes leven in groepen? Nou, bij deze weet u het wel of was het een opfrissing. Nog een weetje, olifanten sterven vaak omdat hun tanden te slecht worden waardoor ze niet meer kunnen eten! #wauwditiseeninformatievedierenblog

We reden het park binnen en zagen  een tal van wilde dieren! Na vijf uur hadden we alle hiervoor genoemde dieren gezien maar bleven de Leopard en de beer uit! Nieuw weetje, in het park lopen plus minus vijf beren rond dus de kans dat je deze spot is nihil. Onze hoop op het potten van de Leopard was gevaren en we raakten lichtelijk verveeld na 6 uur in een jeep zitten. Juist op dat moment gaf de chauffeur plankgas na een telefoontje van een vriend! We hielden halt bij een meer om vervolgens krokodillen en vogels te spotten.. Wij hadden het op een meegeven moment wel gezien, maar de chauffeur wou niet weg! Dan opeens uit het niets worden er vrolijke hoe hi haa kreten geschreeuwd, look, look there's the Leopard. Wij sprongen op en zagen een koelbloedige Leopard op ons aflopen. Hij sprong de jeep in verslond een van onze mede safari leden en liep koelbloedig en verzadigd door! #overdrijventrektmeerlezers  Nu even serieus het Leopard spot deel is waar, maar het mensen eten niet. Wij kunnen u vertellen dat een Leopard spotten in het wild heel erg impressive is. Oh side note luipaard en panter zijn ook wel vertalingen voor Leopards. Nagenietend van dit prachtige schouwspel, snapten we eindelijk waarom de chauffeur zo lang bij het meer stil stond. Door het slechte weer nam de Leopard geen binnendoor weg maar het grote verharde pad om z'n poten droog te houden waardoor wij de Leopard konden spotten. #thanksregen Na 7 uur zat de tour  erop en was de Leopard in de pocket. #maardrievande200jeepszagendeleopard #luckyus 

Leopard gespot!!

Ons wilde dieren spotten avontuur ging nog even door toen we de volgende dag naar Mirissa gingen want daar stond een whale watching tour op de planning. Geheel volgens plan kwamen we na twee weken in het binnenland aan in de bad plaats Mirissa. Niet geheel volgens plan regende het er pijpenstelen. Een of andere storm uit India was over komen waaien. Stiekem miste India ons gewoon. Mirissa betekende voor ons geen WiFi, regenponsjos's, gewassen kleding die steeds weer nat werd, een natte kamer vanwege een lek in het dak en ons opgesloten voelen. We kwamen alleen naar buiten voor het avondeten oh en voor een whale watching tour. Deze tour was een enorm succes! We zagen drie walvissen waarvan één kalf! Walvissen zijn de grootste dieren op de aarde, en de aller grootste soort leeft rond Antarctica dus die zagen we net niet, maar wel bijna de grootste. Je spot ze door te kijken naar opspuitend water! Om de show af te sluiten dook er één onder en zagen we z'n staart van vet dichtbij. Als klap op de vuurpijl zagen we ook nog tientallen dolfijnen rondom onze bood voorbij springen! Ondanks de stromende maar dan ook stromende regen, de kou en wilde golven was het super awsome om zoveel wilde dolfijnen en walvissen te zien. Als echte zeevaarders stonden we voor op het dek walvissen en dolfijnen te spotten en hapten we zeewater. #onszoutgehaltewasookdirectweeraangevuld De dag erna was er wonder boven wonder een paar uurtjes geen regen en verdwenen we zelf als dolfijnen in de golven. 

Op naar de tweede badplaats Unawatuna. Het weer was nog steeds bagger dus de zee was niet van ons. We zaten ergens in een huisje in de middle of nowhere en we verdwaalden de twee avonden dat we er sliepen allebei. Helemaal Toppie, bij random mensen aanbellen omdat je denkt dat ze bij je huisje horen en het gevoel hebben dat je elk moment kan worden opgegeten door een hond. Nouja dat even terzijde daar ging het natuurlijk niet om. We gingen naar Jungle beach. Althans dat was het plan. Wij scheten echter in onze broek toen we een paar gangster groepen met jongens tegen kwamen midden in de wildernis. We besloten door te lopen totdat we jungle beach konden zien, zodat we wel konden zeggen we hebben jungle beach gezien.

Niemand vraagt natuurlijk heb je ook op jungle beach gestaan? We pakten nog wel even een goede foto spot en gingen daarna in een drafje terug naar veiliger gebied. Vanuit Unawatuna konden we gemakkelijk naar Galle. Galle is een Nederlands fort, de Nederlandse invloeden zijn naar onze mening niet heel erg goed meer te zien, maar de christelijke kerken en af en toe een Nederlands naam Bordje wijzen toch op Nederlands kolonialisme. Galle heeft tegenwoordig (na de tsunami) een erg Europese uitstraling. Voor ons kon het net zo goed een stadje in Spanje zijn geweest. Wij vonden in Galle het souveniertjes walhalla van Sri Lanka. We hadden dit niet verwacht en daardoor hadden we niet genoeg geld mee dus besloten we een ander keer terug te gaan met geld. Oh, zusters hier kochten we een verjaardagscadeau voor jullie 😏 Dat was het avontuurlijke Unawatuna wel weer en zo kwamen we bij onze eindstop van de reis. Oorspronkelijk was dit niet het plan en gingen we daar de fout in, maar daarover later meer. #staytuned Eindelijk klaarde het weer op en hadden we de eerste zonnestralen aan de kust te pakken! Dit betekende natuurlijk dat we hier flink van gingen genieten. We doken de zee iedere dag opnieuw weer in.

Herman de zeevaarder in Galle

Vraten ons vol, en zopen ons klem. (Grapje grapje we deden af en toe een cocktailtje en zagen iets vaker luxere restaurants) Ook begon in Hikkaduwa ons surf avontuur! Een avontuur was het zeker met veel zand in de bikini, zout water in de bakkes en dodende blikken van onze instructeurs. (Toelichting, zeggen dat je hebt gesurfd (hadden we ook echt) en er vervolgens helemaal niks van bakken is best frustrerend voor hen blijkbaar) Natuurtalenten waren we zeker niet, maar uiteindelijk stonden we zo af en toe op ons bord en mochten we zelfs zonder hulp ons eerste golfje pakken. Wij hadden natuurlijk beginners geluk en stonden allebei als professionals op het board toen we een aanboarding met elkaar hadden. Waar niet alleen wij hartelijk om konden lachen maar ook onze instructeur die ons het advies gaf wat verder uit elkaar te gaan. Al met al was het surfen een leuke sportieve uitdaging. Nu gaan we nog even terug naar ons foutje. We hadden van te voren namelijk besloten een dag voor ons vliegtuig zou vertrekken naar Colombo te reizen om zeker te weten dat we onze vlucht zouden halen. We konden stiekem geen afscheid nemen van het heerlijke Hikkaduwa dus besloten we Colombo te skippen en in de ochtend richting het vliegveld te gaan.

Het was zeker ruim genoeg gepland en het plan had prima kunnen lukken, maar omdat de bus niet reed die wou zouden moeten pakken viel ons plan in het water. In plaats van in twee uur op het vliegveld te zijn zouden we er vier uur over doen en hier had onze planning niets op te zeggen. We besloten vroegtijdig de bus uit te stappen en opzoek te gaan naar een veeel en veeel te dure taxi... Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, want taxi's bestaan soms niet als je ze nodig hebt. Uiteindelijk gingen we in een voor Sri Lankese begrippen hoog tempo richting het vliegveld en haalden we onze vlucht gelukkig wel. Een tipje voor anderen zorg maar dat je ruim op tijd bent want dat bespaard je enorm veel stres en geld in dit geval. Ons Sri avontuur zat er nu toch echt op en in 24 uur zouden we weer back to basic in Vijayawada zitten! Sri Lanka was een gave eerste kennismaking met backpacken en wij zouden Sri zeker aanraden! 

Dancing on your surfboard.

Alvast fijne kerstdagen en een gezond 2018 toegewenst, geniet er van!

-xx- us -xx-